Boliwia może nie jest tak popularnym krajem, jak choćby sąsiednie Peru, czy Ekwador, ale jest tu sporo ciekawych miejsc do zobaczenia. Wielu osobom kraj kojarzy się z tzw. „Drogą śmierci”, czyli podobno najniebezpieczniejszą drogą świata. Mowa o liczącej 80 kilometrów drodze z La Paz do Coroico. Droga wykuta w skałach, przez większą część prowadzi nad ogromnymi przepaściami. Niedawno wybudowano dodatkową drogę pozwalającą ominąć najniebezpieczniejszy odcinek. Jeżeli pojedziecie do La Paz, możecie w którymś z biur podróży wykupić wycieczkę rowerem po tej drodze.

Pod względem kolei Boliwia wypada raczej blado. Kursuje kilka pociągów przeznaczonych głównie dla turystów, ale mogłoby być lepiej. Dużo bardziej popularne są podróże samolotem, autobusem po stromych, krętych drogach, albo ciężarówkami. Miłośnicy kolei nie powinni być jednak rozczarowani. Boliwijskie linie kolejowe prowadzą przez piękne tereny, a same pociągi albo szynobusy są wygodne. Może być jedynie problem z kupnem biletów na szynobusy, ponieważ miejsc jest mało, a chętnych b.dużo, szczególnie w sezonie.

Zobacz również: Koleje świata  Argentyna  Boliwia  Brazylia  Chile  Ekwador  Gujana  Kolumbia
Paragwaj  Peru  Surinam  Urugwaj  Wenezuela  Gujana Francuska  Falklandy  Chiloe

Empresa Ferroviara Oriental

Empresa Ferroviara Oriental to przewoźnik sprywatyzowany w 1996 roku, w którym 50% udziałów mają fundusze emerytalne. Prowadzi przewozy pasażerskie z Santa Cruz do granicy brazylijskiej i argentyńskiej, a dodatkowo na tych trasach obsługuje również przewozy towarowe. Firma zatrudnia 463 pracowników, posiada 28 lokomotyw i około 750 wagonów towarowych. Pociągi Empresa Ferroviara Oriental każdego roku przewożą mniej więcej 500 000 pasażerów, z których większość korzysta z połączenia do granicy z Brazylią. Sieć linii kolejowych obsługiwanych przez tego przewoźnika liczy 1243 kilometry. (za stroną www.gwrr.com)

Pociąg Santa Cruz – Quijarro (w pobliżu granicy z Brazylią). Na trasie kursują trzy rodzaje pociągów: Regional (klasa Pullman i Primera), Express Oriente (klasa Super Pullman) i szynobus (ferrobus). Co ciekawe, najdroższy jest szynobus, ale również najszybszy. Jak wynika z rozkładu jazdy, wszystkie pociągi część trasy pokonują nocą. W szynobusie podane są klasy wagonów „cama”, czyli coś w rodzaju kuszetki. Składy wagonowe kursujące po tej linii znane są jako „Pociąg śmierci” ze względu na śmiertelne wypadki pasażerów podróżujących na dachu w przeszłości. Z Quijarro można dojść lub dojechać taksówką do przejścia granicznego z Brazylią. Tuż za granicą leży brazylijskie miasto Corumbá, skąd kursują autobusy między innymi do Sao Paulo, Rio de Janeiro i miast południowej Brazylii. Z Corumby można dojechać do Santa Cruz autobusem, ale przecież kiedy do wyboru jest pociąg i autobus, to jak można wybrać autobus?

Drugi z pociągów tego przewoźnika kursuje na trasie Santa Cruz – Yacuibas (do granicy z Argentyną), również część trasy pokonując nocą. Pociągi te w rozkładzie jazdy oznaczone są jako „Mixto”. Po drodze pociąg zatrzymuje się na stacjach Charagua, Boyuibe i Villamontes. Dużo osób jedzie do Yacuibas, aby przekroczyć granicę boliwijsko-argentyńską i kontynuować dalej podróż. Nie jest to łatwe. Autobusy do Salty i Jujuy odjeżdżają z miasteczka Tartagal oddalonego 58 kilometrów od przejścia granicznego. Nigdzie nie znalazłem informacji o połączeniach z Yacuibas do Tartagal.

Szczegółowy rozkład jazdy i ceny powinny być dostępne na stronie przewoźnika, jednak w czasie pisania artykułu strona nie działała www.ferroviariaoriental.com. Rozkład jazdy i ceny podane w bardzo ładnej szacie graficznej znalazłem natomiast na stronie www.boliviaentusmanos.com. Nie wiem, czy są to aktualne informacje.

2. Empresa Ferroviara Andina

Empresa Ferroviaria Andina to przewoźnik uruchamiający pociągi na zachodzie kraju. Jak zapewnia przewoźnik, pociągi są wygodne, bezpieczne, a pasażerowie zadowoleni. Oprócz pociągów pasażerskich Empresa Ferroviaria Andina obsługuje również przewozy towarowe. Pociągi pasażerskie dzielą się na kilka kategorii: local, turistico, wara-wara (pociąg osobowy zatrzymujący się na wszystkich stacjach i przystankach osobowych oraz Bus – Carril, czyli szynobus.

W pociągach Empresa Ferroviaria Andina z wyróżniamy trzy klasy (na podstawie pociągu wara-wara, w szynobusach oczywiście nie ma takiego podziału):

Clase Popular:
– najniższy komfort
– brak rozkładanych foteli
– tapicerka ze sztucznej skóry
– toaleta (papier toaletowy i mydło w płynie)
– podłogi winylowe i gumowe
– ogrzewanie

Clase Salon:
– siedzenia obrotowe (???)
– ogrzewanie
– telewizor 21 cali, na którym wyświetlane są filmy
– podłogi winylowe i gumowe
– toaleta (papier toaletowy, mydło w płynie, ręczniki papierowe)
– lampki do czytania

Clase Ejecutivo:
– najwyższy komfort
– rozkładane fotele wypoczynkowe (semi-cama)
– ogrzewanie
– telewizor 29 cali, na którym wyświetlane są filmy
– podłoga pokryta dywanem
– toaleta (papier toaletowy, mydło w płynie, ręczniki papierowe)
– wentylatory
– lampki do czytania
– napoje
– steward
– koce i poduszki w cenie

Pociągi kursują na następujących trasach:

Oruro – Uyuni – Tupiza – Villazon (Expreso del Sur, Wara Wara del Sur)
El Alto – Guaqui (Tren Turìstico a Guaqui)
Avaroa – Uyuni (brak informacji)
Cochabamba-Aiquile (szynobus)
Sucre-Potosí (szynobus)

Ciekawą propozycją jest Tren Turìstico a Guaqui kursujący w co drugą niedzielę miesiąca z El Alto, przedmieść La Paz. Jest to pociąg typowo turystyczny, po drodze zatrzymuje się na półtoragodzinny postój w Tiwanacu, a potem pasażerowie mają dwie godziny na zwiedzanie Guaqui.

Dużą popularnością cieszą się także szynobusy, wyglądające z daleka jak zwykły autobus na szynach. Na zdjęciach nie zauważyłem toalety w środku pojazdu i nie wiem, czy tam jest. Szczególnie polecam linię Sucre – Potosi.

Przewoźnik okazyjnie uruchamia pociągi wycieczkowe, a dla biur podróży przygotowano możliwość wyczarterowania pociągu.

Szczegółowe informacje na stronie: www.fca.com.bo

Podczas aktualizacji artykułu strona internetowa działała w bardzo ograniczonym zakresie. Z informacji wynikało, że trwa rewitalizacja linii kolejowej Uyuni – Villazón.

Cmentarzysko lokomotyw w Uyuni

Około 3 kilometrów od popularnego miasta Uyuni, na największym solnisku świata, można zobaczyć cmentarzysko lokomotyw parowych. Lokomotywy parowe kursowały kiedyś po Boliwii i sąsiednich krajach, obecnie stoją zdezelowane, często oszpecone bazgrołami pozostawionymi przez turystów na pamiątkę. Natrafimy tu między innymi na kilka lokomotyw brytyjskich, a nawet parowóz z Belgii. Pociągi stoją na zardzewiałych torach, po których od dawna nic nie jeździ.

Uyuni kiedyś było ważnym węzłem komunikacyjnym. W XIX wieku za brytyjskie pieniądze wybudowano linię kolejową z chilijskiego portu Antofagasta do Uyuni. Linia służyła głównie do transportu surowców i minerałów przeznaczonych na eksport. Kiedy górnictwo traciło na znaczeniu, również linia kolejowa zaczęła podupadać i lokomotywy wraz z wagonami towarowymi zostały porzucone. Dziś są atrakcją turystyczną, jako element surrealistycznego krajobrazu. Cmentarzysko jest sławne na całym świecie, natomiast spotkałem się z opiniami, że jest przereklamowane.

Boliwijskie pociągi na You Tube

Reportaż z podróży pociągiem Santa Cruz – Yacuiba
Pociąg Sucre – Potosi
Reportaż z podróży pociągiem Oruro – Villazon
Film z podróży pociągiem Santa Cruz – Quijarro
Film z podróży pociągiem Santa Cruz – Quijarro
Reportaż z podróży pociągiem Santa Cruz – Quijarro zwanym „Pociągiem śmierci”
Przejazd pociągu „Wara Wara”
Pociąg „Wara Wara”
Reportaż z podróży pociągiem La Paz – Guaqui
Pociąg La Paz – Guaqui
Pociągi w Boliwii cz.1/2 
Pociągi w Boliwii cz.2/2 
Podróż szynobusem Cochabamba – Aiquile