Łowicz to nieduże miasto powiatowe w województwie łódzkim, liczące około 29 tysięcy mieszkańców. Z Łowicza można łatwo dojechać pociągiem do kilku popularnych miast, w tym do Warszawy, dlatego wybrałem się tam pod koniec marca 2016 roku, aby „zbadać teren”.

Zobacz również:

Skierniewice – spacer po mieście
Żyrardów – spacer po mieście
Żyrardów – dworzec kolejowy

W Łowiczu są dwie stacje kolejowe. Łowicz Główny to stacja położona 5 minut piechotą od Starego Rynku, bardzo blisko centrum miasta. Stacja nie robi dobrego wrażenia, podobnie jak otoczenie, ale nie warto się zniechęcać, bo po dojściu do ulicy 3 Maja jest dużo lepiej.

Natomiast stacja Łowicz Przedmieście leży około 3 km od centrum, dojeżdża tam komunikacja miejska. Stacja zaniedbana, otoczenie również sprawia przygnębiające wrażenie, zalety to opuszczone budynki i popadająca w ruinę wieża ciśnień.

Po wyjściu z pociągu na dworcu Łowicz Główny należy przejść kładką nad torami w stronę dawnego dworca autobusowego, przejść przez ten smutny, opuszczony plac z rozkładem jazdy z 2012 roku i iść prosto przed siebie brukowaną ulicą 3 Maja.

Jako pierwszy zauważymy zabytkowy budynek Poczty Polskiej. Odrestaurowany budynek w stylu klasycystycznym, w którym w 1830 roku gościł Fryderyk Chopin podczas podróży do Francji. [1] Budynek trudny do sfotografowania ze względu na drzewka zasłaniające widok od drugiej strony ulicy.

Kilkadziesiąt metrów dalej ujrzymy zaniedbany budynek zasłonięty wysokim żywopłotem i krzakami, które zarosły dawną bramę wejściową. Budynek intrygujący, ciekawy architektonicznie.  Jak podają różne strony internetowe, to tzw. „Dom Partii” – dawna siedziba PZPR. Nie znalazłem szczegółowych informacji na temat historii tego obiektu, pomimo tego, że był siedzibą PZPR żal patrzeć, jak niszczeje.

Po minięciu niewielkiego osiedla oraz kilku pawilonów handlowych dochodzimy do centrum Łowicza – widzimy budynek Muzeum w Łowiczu i dwie drewniane chałupy będące częścią ekspozycji. Oprócz siedziby w okazałym budynku w centrum Łowicza muzeum zarządza też skansenem w Maurzycach, oddalonym o około 7 kilometrów. Wstęp płatny, ale jak sugerują recenzje w internecie, warto obejrzeć obie placówki.

Więcej informacji: https://www.muzeumlowicz.pl/

Z ulicy 3 Maja wchodzimy na jeden z dwóch łowickich rynków – Stary Rynek. Najbardziej rzucają się tu w oczy Bazylika katedralna Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja i ratusz. W dni robocze ponadto bardzo dużo samochodów, ponieważ plac pomiędzy muzeum, ratuszem a bazyliką został przeznaczony na parking. Przy restauracji Polonia znajduje się niewielki  skwer.  W jednej z kamienic mieści się Centrum Informacji Turystycznej z Domem Wycieczkowym.

Bazylika katedralna nazywana jest „Wawelem Mazowsza”, w kryptach bazyliki spoczywa 12 prymasów Polski. W jednej z wież urządzono Muzeum Diecezjalne, prezentujące zbiory ze Skarbca Katedralnego. Na wysokości 35 metrów turyści mogą podziwiać panoramę Łowicza.[2] Prawdę mówiąc nie miałem pojęcia o tej wieży podczas mojej wizyty, przyznam też, ze mojej uwadze umknęła klasycystyczna dzwonnica przy bazylice.

Tuż obok Bazyliki zobaczymy kościół o. Pijarów z przełomu XVII i XVIII wieku.  Ulicą Pijarską możemy dojść do trzeciej świątyni w centrum Łowicza – Kościoła Przenajświętszego Sakramentu.

Ze Starego Rynku na Nowy Rynek prowadzi ulica Zduńska – zadbana, reprezentacyjna ulica, której urok psuje jedynie brzydki pawilon handlowy za kościołem o. Pijarów. Budynek ten zupełnie nie pasuje do otoczenia.

Nowy Rynek to jedyny w Polsce rynek trójkątny. Miejsce, gdzie można usiąść i podziwiać życie miasta. Wcześniej na środku rynku stał ratusz z 1443 roku „z pięciokondygnacyjną wieżą wzniesiony w 1539 r. Blisko sto lat później wieża runęła  niszcząc budynek bezpowrotnie. Zgodnie z legendą katastrofa miała mieć związek ze spaleniem na stosie kobiety oskarżonej o czary.” [3] Obiekt przez wieki pełnił funkcję targowiska miejskiego, w czasach drugiej wojny światowej częściowo zniszczony. Obecnie przyjemne miejsce.

Z Nowego Rynku warto wrócić na Stary Rynek inną trasą – ulicą Kozią przechodzimy na ulicę Podrzeczną. Moim zdaniem ulica Podrzeczna to najładniejsza ulica w Łowiczu.  I to nie przez ładny dawny kościół ewangelicki przerobiony na Galerię Browarną, ale jako całość, szczególnie na odcinku od Galerii Browarnej do Bazyliki katedralnej. Nie wiem, co jest w tej ulicy, ale ma ona niezwykłą atmosferę.

Po przejściu ulicy Podrzecznej można udać się do któregoś z lokali gastronomicznych lub zejść do Parku Miejskiego nad Bzurą.

Łowicz to nieduże miasto, na bardzo szybkie zwiedzanie centrum wystarczą 2-3 godziny, kolejne trzy trzeba dodać, jeżeli chcemy zobaczyć Muzeum w Łowiczu w centrum i Muzeum Diecezjalne. Natomiast kolejne kilka godzin będzie potrzebne na dojazd lub dojście do Maurzyc i zwiedzanie skansenu.  Centrum miasta jest niewielkie, ale przyjemne – na mnie wywarło pozytywne wrażenie, choć jeżeli będziemy zaglądać w bramy i skręcać w boczne uliczki, zobaczymy też zaniedbane podwórka.

Łowicz słynie z tradycyjnych wycinanek. Kilka z nich możemy podziwiać w siedzibie Centrum Informacji Turystycznej przy Starym Rynku. Na charakter centrum miasta wpłynął w przeszłości mecenat arcybiskupów gnieźnieńskich. Hucznie obchodzi się tu Boże Ciało, o czym powszechnie wiadomo, natomiast z własnego doświadczenia muszę dodać, iż w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę przez całą noc i nad ranem odpalane są petardy, a rezurekcje również należą do widowiskowych.

Szalety miejskie znajdują się przy Starym Rynku, przy Nowym Rynku umieszczono kabinę wolnostojącą.

Nie będzie problemów z jedzeniem – w centrum działa kilka lokali i kawiarni na wysokim poziomie, w ostateczności można kupić kebab.

Szczerze polecam Łowicz zarówno na jednodniową wycieczkę rodzinną, jak i na bazę wypadową dla miłośników kolei. Szczegółowe informacje na temat noclegów i wycieczek. opublikuję w późniejszym terminie w osobnych artykułach.

Źródła:
[1] https://www.kultura.lodz.pl/pl/poi/3273413
[2] Folder promocyjny miasta Łowicza
[3]https://www.pijarzy.pl/polecamy/w_wolnym_czasie/czy_wiesz_ze…/trojkatny_rynek_w_lowiczu_d7316_pol.html

Zapraszam do śledzenia naszego profilu na Facebooku. Będzie mi bardzo miło, jeśli udostępnisz ten post znajomym lub dodasz odnośnik do mojego bloga 🙂