Malta nie posiada kolei, jednak przez długi czas funkcjonowała tam linia kolejowa, po której pozostałości zachowały się do dziś w doskonałym stanie. Bardzo szczegółowy artykuł o historii kolei na Malcie znajdziecie w Wikipedii (polskiej), dlatego ograniczę się tylko do najważniejszych faktów.

Kolej na Malcie łączyła Mdinę i Vallettę. Pomysł wybudowania linii kolejowej pojawił się w 1870 roku – wtedy pomiędzy dawną a obecną stolicą Malty kursowały powozy konne, które czasami na pokonanie całej trasy potrzebowały nawet 2-3 godziny. Projekt przedstawiony przez Scotta Tuckera nie zyskał akceptacji rządu – problemem okazały się wysokie koszty.

Trzy lata później pojawiły się nowe koncepcje budowy linii kolejowej, ale dopiero w 1880 roku poprzez sprzedaż udziałów udało się spółce Malta Railway Company zebrać fundusze na budowę linii i prace w końcu ruszyły.

Budowa linii miała zostać zakończona do końca 1881 roku, jednak z powodu problemów z wykupem gruntów prace się przedłużyły.

28 lutego 1883 roku uroczyście oddano do użytku linię o długości 11,2 km. Pociągi pokonywały trasę w 30-35 minut, w zależności od kierunku jazdy. Po bardzo udanym pierwszym roku kursowania liczba pasażerów i przychody wkrótce zaczęły spadać, co doprowadziło do bankructwa Malta Railway Company w 1890 roku.

Kolej na Malcie przejął rząd. Po dokonaniu niezbędnych inwestycji w infrastrukturę i napraw taboru w 1892 roku przywrócono kursowanie pociągów.

W 1895 roku podjęto decyzję o wydłużeniu linii do Mtarfy. Rok później rozpoczęto budowę nowego odcinka – wydrążenie tunelu o długości 700 metrów zajęło 4 lata i dopiero w 1900 roku nowy odcinek został otwarty.

W 1903 roku rozpoczęto budowę linii tramwajowej, biegnącej równolegle do linii kolejowej.

W 1905 roku na Malcie zaczęły kursować tramwaje i autobusy – bilety były tańsze niż na pociągi, więc kolej notowała systematyczny spadek pasażerów.

Pod koniec lat dwudziestych XX wieku planowano prywatyzację kolei, ale rząd nie zaakceptował żadnej z ofert.

Ostatni pociąg wyjechał w trasę 31 marca 1931 roku.

Dwa lata później zdemontowano większą część infrastruktury, a rozebrane szyny zezłomowano.

Zachowało się kilka budynków stacji kolejowych – na przykład w budynku dawnej stacji w Attard działa niewielkie Muzeum Kolei Maltańskich, przy budynku starej stacji w Birkirkarze w 2018 roku postawiono jako pomnik ostatni zachowany wagon kolei maltańskich, a w budynku dawnej stacji Museum działa (lub działała) restauracja.

Zachowały się też tunele w Valettcie i łączący je kamienny wiadukt.

Historia kolei na Malcie jest bardzo dobrze udokumentowana w internecie i publikacjach książkowych.

Źródła:

[1] Wikipedia
[2] https://vassallohistory.wordpress.com/maltese-public-transport-since-1856-a-brief-history-of-the-public-transport-in-malta-the-omnibus-up-to-the-mid-1800s-the-only-means-of-human-transport-w/
[3] https://timesofmalta.com/articles/view/restored-railway-carriage-is-back-at-birkirkara-station.686790

Wsparcie bloga
Jeśli spodobał ci się blog, warto go wesprzeć drobną darowizną TUTAJ. Opracowanie wielu artykułów trwa tygodniami, ich aktualizacja rozbudowa i rozbudowa latami. Bez pieniędzy nie da się utrzymać i rozwijać ambitnych projektów, a w dzisiejszym świecie zarabia się na płytkich, tabloidowych treściach. Zapraszam również nasz fanpage na Facebooku.