Gniezno to ważny węzeł kolejowy i interesujące miejsce dla turystów oraz miłośników kolei. Dworzec kolejowy w Gnieźnie wypada średnio nawet po remoncie, natomiast sam zespół stacyjny wraz z parowozownią to unikat na skalę europejską. W artykule tylko krótko przedstawię historię dworca, natomiast całość wymagałaby bardzo szczegółowego, książkowego opracowania.

Opis według stanu z 25.07.2023 – informacje mogą się zdezaktualizować

Dworzec kolejowy w Gnieźnie – usługi dla pasażerów

Na gnieźnieńskim dworcu kolejowym przez krótką część dnia czynna jest kasa biletowa, jednak ze względu na kolejki oraz przerwy zalecane jest wcześniejsze kupno biletów przez internet.

Poczekalnia stosunkowo mała, ławki bez oparć. W holu dworca działa salonik prasowy, przyjazdy i odjazdy najbliższych pociągów wyświetlane są na wyświetlaczach elektronicznych. Dostępny jest również automat z napojami.

Toaleta na automat wrzutowy przyjmujący monety o określonym nominale. Pasażerowie skarżą się na brak papieru toaletowego i mydła.

Przejście na perony przez przejście podziemne. Brak wind i platform dla niepełnosprawnych. Perony niedawno wyremontowane, zadaszone.

Co do skrzynek bagażowych – informacje są rozbieżne. Muszę sam pojechać sprawdzić, czy są.

Dworzec kolejowy w Gnieźnie – rys historyczny

Stacja kolejowa w Gnieźnie powstała na linii z Poznania do Torunia. Została zlokalizowana na ówczesnych przedmieściach miasta, choć trudno w to uwierzyć, biorąc pod uwagę łatwość dotarcia ze stacji do centrum Gniezna. Początek historii stacji datuje się na 30 listopada 1867 r., kiedy podpisano umowę na budowę kolei na trasie Poznań – Toruń.

Stację i dworzec kolejowy w Gnieźnie budowano w latach 1868-1872, pierwszy pociąg przejechał przez stację 26 maja 1872 roku, a rozkładowy ruch pasażerski zainaugurowano 1 lipca 1873 roku. Drugą linię kolejową, łączącą Gniezno z Oleśnicą, otwarto 30 czerwca 1875 roku. Dla tej drugiej linii powstał osobny dworzec, prowizoryczny drewniany barak.

Gmach pierwszego dworca kolejowego zachował się na licznych pocztówkach. Do zespołu stacyjnego należały budynki magazynu towarowego, wielokrotnie później przebudowywanej parowozowni, stacji wodnej oraz budynek mieszkalny dla urzędników.

Rozbudowa zaplecza stacji miała miejsce w latach 1908–1911, zamontowano dźwig węglowy oraz zbudowano przejście podziemne na perony.

W pierwszych dniach września 1939 roku teren gnieźnieńskiej stacji kolejowej stał się celem nalotów. Największe zniszczenia odnotowano po nalocie z 6 września, kiedy zniszczone zostały stacja i parowozownia. Stację i parowozownię odbudowano jeszcze w czasie wojny, ale w 1945 roku duża część stacji została ponownie zniszczona.

W latach sześćdziesiątych, podobnie jak w wielu innych polskich miastach, zbudowano nowy dworzec w miejscu starego. Brzydka, PRL-owska bryła, powstała w latach 1967-1968. Przebudowa objęła także perony. Drobne remonty dworca przeprowadzono w 1985 i 1996 roku.

Brzydki, zaniedbany dworzec doczekał się generalnego remontu w latach 2012-2014.

W 2021 roku na potrzeby nowo powstającego centrum przesiadkowego przebudowano plac przed dworcem.

Atrakcje turystyczne w okolicy:

Gniezno to pierwsza stolica Polski i miejsce chętnie odwiedzane przez turystów. Na uwagę zasługują liczne obiekty sakralne, w tym najważniejszy z nich – archikatedra Wniebowzięcia NMP. Warto odwiedzić Muzeum Początków Państwa Polskiego. Przy ulicy Chrobrego wyróżnia się budynek starego ratusza z 1830 roku. Poza centrum działa prowadzone przez pasjonatów Muzeum Zabytków Kultury Technicznej.

W wybrane dni można zwiedzać parowozownię gnieźnieńską, natomiast Gnieźnieńska Kolej Wąskotorowa kursuje w sezonie letnim na bardo krótkiej trasie.

Z dworca kolejowego do najważniejszych miejsc w Gnieźnie dojdziemy w 10-20 minut.

Gniezno to również doskonała baza wypadowa do wycieczek koleją, aczkolwiek noclegi nie należą do najtańszych.

Zobacz również:

Pociągiem po Wielkopolsce – co zwiedzić i zobaczyć