Kolej w Grecji to zagadnienie bardzo trudne do opracowania ze względu na ciągłe zmiany i niekończące się inwestycje. W 2018 roku do kraju trafiły na testy szybkie włoskie składy, rok później zakończono remont linii Ateny  – Saloniki, z drugiej strony mamy bardzo słabą siatkę połączeń międzynarodowych.

Przewoźnik narodowy: OSE (Organismos Sidirodromon Ellados)
Strona internetowa: www.trainose.gr
Ostatnia aktualizacja: 01.09.2019

Spis treści:

1. Rozkład jazdy i ceny
2. Informacje podstawowe
3. Przewóz rowerów
4. Przewóz zwierząt
5. Autokuszetki
6. Bagaż podręczny i rejestrowany
7. Wrażenia ogólne
8. Połączenia międzynarodowe
9. Linia wąskotorowa Wolos – Milies
10. Półwysep Peloponez
11. Kolej Diakofto – Kalavryta
12. Muzea kolejowe w Grecji
13. Kolej linowo-terenowa na Lycabettus
14. Wybrane linie kolejowe
15. Ateny
16. Saloniki

1. Rozkład jazdy i ceny

tickets.trainose.gr – wyszukiwarka połączeń z możliwością kupna biletu, a nawet wybrania miejsca w pociągu. Bardzo dobra aplikacja, jednak użytkownikowi nieznającemu greckiego alfabetu oraz nazw greckich stacji może z początku sprawiać problemy. W prawym górnym roku znajduje się słabo widoczne pole do zmiany języka aplikacji.

tickets.trainose.gr/dromologia/  – to samo, tylko w języku greckim

Mapa połączeń opracowana przez koleje greckie

Zakończył się remont linii kolejowej Saloniki – Ateny. Czas przejazdu pociągów skrócił się o ponad godzinę. Najszybszy – IC 50 – trasę Saloniki – Ateny (ok. 500 km) pokonuje w 3 godziny i 57 minut (z Aten do Salonik trochę dłużej). Bilet na przejazd drugą klasą kosztuje 45 euro, na pierwszą klasą 55 euro. Przy zakupie biletu powrotnego otrzymujemy zniżkę 20% i na przykład przejazd powrotny w drugiej klasie wyniesie 72,60 euro.

Jeśli chodzi o rozkład połączeń międzynarodowych, to kolej w Grecji pokazuje na stronie inne godziny i ceny niż koleje bułgarskie.

2. Informacje podstawowe

 

W Grecji wyróżniamy następujące kategorie pociągów:

IC/Intercity – pociągi dalekobieżne, najczęściej składy wagonowe, choć zdarzają się spalinowe zespoły trakcyjne z Salonik do Aleksandropolis. Najdroższe pociągi, w niektórych dostępne są wagony restauracyjne.
P/Proastiakos (ΠΡΟΑ) – pociągi podmiejskie lub aglomeracyjne. Spotykane na liniach wokół Aten, Patras i Salonik.
ΑP/Aplo (ΑΠ) – pociągi regionalne lub pospieszne dalekobieżne. Zróżnicowany tabor.

Niektóre strony podają jeszcze kategorię pociągów T (Tracheia lub Treno) jako pociągi pospieszne lub niesklasyfikowane. Podczas korzystania z wyszukiwarki nie znalazłem pociągów tej kategorii – wszystkie pociągi, na innych stronach podawane jako T, w wyszukiwarce kolei greckich były sklasyfikowane jako Aplo.

Skrzynki bagażowe dostępne są na dworcach:

Ateny (godziny otwarcia: 05:00-00:00)
Saloniki (godziny otwarcia: 05:00-00:00)
Larissa (całodobowo)
Patras (godziny otwarcia: 05:45-22:30)

Wagony restauracyjne i barowe znajdują się w składach wybranych pociągów dalekobieżnych. Częścią menu są przekąski, tosty, croissanty, kawa i napoje bezalkoholowe w podobno konkurencyjnych, jak na greckie warunki, cenach. Istnieje możliwość zamówienia jedzenia do stolika.

Pociągi z wagonami restauracyjnymi:

IC50 / IC51 Ateny – Saloniki – Ateny
IC52 / IC53 Ateny – Saloniki – Ateny
IC54 / IC55 Ateny – Saloniki – Ateny
IC56 / IC57 Ateny – Saloniki – Ateny
IC58 / IC59 Ateny – Saloniki – Ateny
600/601 Ateny – Saloniki – Ateny
884/885 Ateny – Kalampaka – Ateny
600A / 601A Thessaloniki – Aleksandropolis – Saloniki
IC90 / IC91 Thessaloniki – Aleksandropolis – Saloniki

3. Przewóz rowerów

Przepisy dotyczące przewozu rowerów w greckich pociągach są skomplikowane – w pociągach wyposażonych w wydzielone wagony lub miejsca do przewozu rowerów można przewozić rower za opłatą, w innych można przewozić pojedyncze rowery na pociąg bez dopłaty, jeszcze w innych rowerów nie wolno przewozić.

W pociągach dalekobieżnych z wagonem rowerowym lub z wydzielonymi miejscami do przewozu rowerów można przewozić rower po zakupie biletu dodatkowego na przewóz roweru, który kosztuje 5 euro. Jak informuje OSE, w większości pociągów limit dotyczy 5 rowerów na pociąg.

Przepis dotyczy następujących pociągów:

Ateny-Saloniki: IC50, IC52, IC54, IC56, IC58, IC51, IC53, IC55, IC57, IC59, 600 / 600A oraz 601 / 601A,
Saloniki-Aleksandropolis: IC90 i IC91
Ateny – Kalambaka: pociąg 884/885

Maksymalnie 3 rowery mogą być przewożone w pociągach na następujących liniach:

Ateny – Chalkida
Pireus – Lotnisko w Atenach
Leianokladi – Stylida
Paleofarsalou – Kalambaka
Saloniki – Kalambaka
Aleksandropolis – Ormenio
Katakolo – Pyrgos
Larissa – Wolos
Larissa – Saloniki (od maja do września rowery nie mogą być przewożone w pociągach nr 1594, 590, 1598 i 591 z powodu zwiększonego ruchu pasażerskiego)
Saloniki – Florina (do dwóch rowerów w pociągu)
Patras – linia podmiejska

W autobusach komunikacji zastępczej rowery mogą być przewożone tylko w bagażnikach autobusu jeśli są złożone u zapakowane – rozmiar (100 x 60 x 25 cm) bez dopłaty.

Rowerów nie można przewozić w pociągach turystycznych:

Lechonia – Milion
Diakofto – Kalavryta

4. Przewóz zwierząt

Jeszcze bardziej skomplikowane są przepisy dotyczące przewozu zwierząt w pociągach kolei greckich. Najważniejsze informacje to:

– zwierzę musi być zachipowane i przez cały czas pod opieką właściciela.
– zwierzę musi posiadać książeczkę zdrowia.
– niezależnie od wielkości zwierzęta muszą być trzymane w skrzyniach/klatkach/transporterach. Wyjątek to psy-przewodnicy niewidomych.
– małe zwierzęta do 10 kg mogą być przewożone we wszystkich pociągach OSE, jeśli odbywają podróż w skrzyni/klatce/transpoterze o maksymalnych wymiarach do 50 x 40 x 70 cm, a skrzynia/klatka/transporter znajduje się na kolanach właściciela.
– w autobusach komunikacji zastępczej można przewozić trzy zwierzęta na cały autobus w skrzyni/klatce/transporterze o maksymalnycyh wymiarach 50 x 40 x 35 cm.
– większe zwierzęta domowe można w skrzyni/klatce/transporterze o maksymalnych wymiarach 118 x 76 x 88 można przewozić w większości pociągów na trasie Ateny – Saloniki oraz Ateny – Kalambaka.
– zwierzęta średniej wielkości można przewozić w ostatnich wagonach pociągów podmiejskich, jeśli są umieszczone w skrzyni/klatce/transporterze o maksymalnych wymiarach 50 x 40 x 70 cm, a ich obecność nie przeszkadza pozostałym pasażerom.

5. Autokuszetki

Koleje greckie oferują przewóz samochodu w specjalnym wagonie w pociągu nocnym 600/601 Ateny – Saloniki i Saloniki – Ateny. W składzie pociągu kursuje jeden wagon typu autokuszetka. Cena biletu na przewóz samochodu wynosi 47 euro i jej cena jest niezależna od tego, czy pasażer posiada bilet pierwszej lub drugiej klasy. Bilety należy rezerwować w punktach sprzedaży Trainose w Atenach lub Salonikach.

Załadunek i rozładunek samochodów odbywa się na dworcach w Atenach i Salonikach.

Pasażer z ważnym biletem na przewóz samochodu zobowiązany jest stawić się najpóźniej dwie godziny przed odjazdem pociągu. Pasażerowie nie mogą przebywać w samochodach w trakcie jazdy pociągu.

Pasażer z wykupionym biletem na przewóz samochodu w autokuszetce może wykupić śniadanie (croissant + kawa) za 2 euro.

6. Bagaż podręczny i rejestrowany

Każdy pasażer może bezpłatnie przewieźć bagaż podręczny – za taki przyjmuje się bagaż, który pasażer zmieści poniżej lub powyżej zajmowanej przestrzeni oraz w miejscach wyznaczonych do przewozu bagażu (np. w wagonach bezprzedziałowych pociągów IC na trasie Ateny – Saloniki). Bagaż taki ze względu na swój charakter, formę i wymiary nie może spowodować uszkodzenia jego zawartości, mienia kolejowego, bagażu innych pasażerów, ani utrudniać innym pasażerom podróży.

Większy bagaż można nadać jako bagaż rejestrowany. Bagaż taki musi być zapakowany, oznaczony w widocznym miejscu nazwą stacji docelowej i danymi właściciela. Bagaż musi być zapakowany w taki sposób, aby umożliwić jego szybki załadunek i rozładunek podczas postojów pociągu.

Każdy pasażer może przewieźć maksymalnie 3 sztuki bagażu rejestrowanego o wadze łącznej 50 kilogramów – należy wtedy wykupić bilet na przewóz bagażu rejestrowanego. Bilet taki podlega opłacie zryczałtowanej, niezależnej od przebytej odległości.

Za bagaż rejestrowany uważane są np. wózki dziecięce i rowery, natomiast nie można przewozić motocykli w ramach tej usługi.

7. Wrażenia ogólne

W Grecji byłem w 2007 roku. Jechałem pociągiem Intercity Ateny – Saloniki w wagonie bezprzedziałowym. Wagon był bardzo wygodny, prędkości szlakowe nie były wprawdzie oszałamiające, ale podróż nie dłużyła się. Zapamiętałem brak koszy na śmieci – co jakiś czas chodziła obsługa i pasażerowie wrzucali śmieci do worka. Trasa w niektórych momentach piękna, lecz przez większość podróży monotonna. W pociągu obowiązywał zakaz palenia, mimo to palacze palili w przedsionkach.

Oprócz tego jechałem nocnym pociągiem Ateny – Sofia w greckim wagonie sypialnym, w przedziale trzyosobowym. Wagon był klimatyzowany, wygodny, w środku był prysznic z ciepłą wodą. Natomiast greckie kuszetki jadące do Salonik nie sprawiały dobrego wrażenia.

Jeśli chodzi o infrastrukturę, to trudno powiedzieć coś konkretnego. Dworzec w Salonikach stosunkowo duży – niewiele skrzynek bagażowych, bezpłatne toalety i nic poza tym. Natomiast dworzec w Atenach jest nieproporcjonalnie mały jak na takie ogromne miasto. Poza kafejką nie było w nim nic ciekawego. Toalety raz bezpłatne, raz po 50 eurocentów – 2 kabiny na tak wielkie miasto.

Sama Grecja wydaje mi się przereklamowana, przynajmniej patrząc przez pryzmat Aten i Salonik. Ateny to jeden z największych zawodów podczas moich podróży – zdarzały się miejsca piękne, jak choćby panorama miasta widziana spod Akropolu. Ja oczywiście oszczędzałem na wszystkim, więc samych zabytków nie zamierzałem zwiedzać. Pojeździłem sobie za to metrem i tramwajami. Natomiast w centrum było wiele brudnych, zaniedbanych ulic, nachalnych sprzedawców, bezpańskich psów i hordy turystów.

W Atenach są również problemy ze znalezieniem toalet publicznych. Nie ma ich na stacjach metra ani na najbardziej uczęszczanych placach. Pamiętam, jak przez kilka godzin szukałem toalety czując pęcherz moczowy – i to w centrum. W końcu dyskretnie wszedłem do jakiejś knajpki, gdzie toaleta była w piwnicy. Kiedy dzień później pojawiły się ostre kłopoty żołądkowe, wolałem nie ruszać się z miejsca pobytu.

 

8. Połączenia międzynarodowe

Bułgaria

Pomiędzy Grecją a Bułgarią kursuje bezpośredni pociąg dzienny z Sofii do Salonik, skomunikowany z pociągiem nocnym Saloniki – Ateny. Jak donoszą czytelnicy, pomiędzy stacjami granicznymi podróżni przewożeni są busami komunikacji zastępczej. Nie mogę jednak zweryfikować tej informacji.

Orientacyjny rozkład jazdy:

Saloniki (odj. 06:55) –> Sofia (przyj. 14:07)
Sofia (odj. 15:00) –> Saloniki (przyj. 22:22)

Cena biletu w jedną stronę w relacji Saloniki – Sofia w czasie opracowywania artykułu wynosiła 16,80 EUR, bilet powrotny kosztował 33,60 EUR. Rezerwacja miejsc obowiązkowa. Cena miejscówki to 1 EUR.

Rozkład jazdy podaję za stroną kolei bułgarskich, natomiast ceny za stroną kolei greckich. Na stronie kolei greckich rozkład jest trochę inny.

Od czerwca 2019 roku do końca września 2019 roku ma kursować międzynarodowy pociąg nocny Sofia – Saloniki z wagonami bezpośrednimi z Bukaresztu. Pociąg będzie kursował w wybrane dni, prawdopodobnie w piątek, sobotę i niedzielę (informacje w rozkładzie jazdy nie są zbyt zrozumiałe).

Orientacyjny rozkład jazdy:

Bukareszt (odj. 12:45) –> Sofia (22:25-23:50) –> Saloniki (przyj. 06:30)

Saloniki (odj. 23:10) –> Sofia (05:50-09:00) –> Bukareszt (przyj. 08:58)

Pociąg będzie zestawiony z wagonów z miejscami do siedzenia 2 klasy i wagonów sypialnych.

Jak doniósł mi jeden z czytelników, skład grecki i bułgarski dojeżdżają do pierwszej stacji przed granicą, a przez granicę pasażerów przewozi bus.

 

Macedonia Północna/Serbia

1 października 2018 roku został zlikwidowany pociąg nocny Belgrad – Saloniki, który i tak dojeżdżał do Skopje lub Gevgeliji, skąd można było się dostać do Salonik autobusem komunikacji zastępczej lub zwykłym autobusem rejsowym.

W okresie od 14/15 czerwca do 15/16 września 2019 roku pociąg Belgrad – Saloniki będzie kursował w relacji  Belgrad Topčider – Tabanovci. Pomiędzy stacjami Tabanovci – Gevgelija kursuje zastępcza komunikacja autobusowa kolei macedońskich. Na odcinku Gevgelija – Saloniki podróżni będą przewożeni autobusami komunikacji zastępczej kolei greckich.

Wyremontowano linię kolejową z Floriny do macedońskiej Bitoli. Pomiędzy miastami nie kursują jednak pociągi – nadal trzeba brać taksówkę do granicy i po przekroczeniu granicy drugą taksówkę. Planowane jest przywrócenie połączeń międzynarodowych, kursowały już pociągi testowe Bitola – Florina. Linia w przyszłości ma być częścią międzynarodowego korytarza kolejowego z Albanii.

 

9. Linia wąskotorowa Wolos – Milies

Grecja posiada kilka malowniczych linii kolejowych. Jedną z nich jest linia wąskotorowa (rozstaw 600 mm) z Wolos do Milies (Milieai). Długość linii to około 28 kilometrów, jednak większa część trasy jest nieczynna od lat siedemdziesiątych. Maksymalne nachylenie wynosiło 3%.

Linia została zaprojektowana przez włoskiego inżyniera Evaristo de Chirico, ojca znanego malarza Giorgio de Chirico. Odcinek z Wolos do stacji Lechonia został otwarty dla ruchu w 1895 roku, a odcinek między Lehonia (Lechonia) a Milies (Milieai) w 1903. Trasa została zamknięta dla ruchu w 1971 roku ze względu na nierentowność.

Ruch na odcinku Lehonia – Milieai przywrócono w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. W miesiącach letnich z Lehonii do Milieai codziennie kursowały bardzo popularne wśród turystów pociągi parowe. W ostatnich latach część pociągów była ciągnięta również przez lokomotywy spalinowe, jednak nie zmniejszyło to popularności tej linii będącej jedną z największych atrakcji turystycznych regionu.

Pociągi kursują codziennie od czerwca do września na dwóch trasach Agria – Volos i Ano Lehonia – Milieai.  W pociągach nie ma toalet. Aktualny rozkład jazdy trudno znaleźć w internecie, kolej i rozkład w miarę dokładnie opisane są TUTAJ, ale nie mam możliwości zweryfikowania tych informacji.

Kolej Lechonia – Milieai na You Tube

10. Półwysep Peloponez

Na półwyspie Peloponez istnieje 914 kilometrów linii wąskotorowych. Półwysep słynął z malowniczej linii kolejowej wzdłuż miast położonych przy wybrzeżu. W 2007 roku, kiedy byłem w Grecji, z Aten można było dojechać pociągiem do Kalamaty i Pirgos (oczywiście z przesiadkami). Po półwyspie kursowały pociągi różnych kategorii wyprodukowane na licencji MAN-a, na jednym z odcinków była uruchomiona zastępcza komunikacja autobusowa.

Nie dane mi było przejechać się koleją po półwyspie, lecz z opisów innych podróżników można się dowiedzieć, że jest to ciekawa, nastrojowa podróż pozwalająca poznać Grecję z trochę innej strony. Po drodze pociągi przejeżdżają przez małe, wyludnione wioski, mijają maleńkie stacje kolejowe, na których jakby zatrzymał się czas i nawet rozkłady jazdy napisane są kredą. Pociągi jechały bardzo powoli, lecz przecież chodzi tu o coś innego. O możliwość podziwiania pięknych widoków, delektowania się każdą chwilą spędzoną w podróży.

Problemem linii kolejowych na Peloponezie był zły stan torów oraz nierentowność połączeń, co wiązało się z podupadaniem tras oraz stopniową likwidacją połączeń. Również nie posiadam aktualnych informacji na temat kursowania pociągów na półwyspie Peloponez. Na różnych forach internetowych pisze się o całkowitym zawieszeniu ruchu pociągów, natomiast na You Tube można znaleźć filmy, na których widać pociągi pasażerskie.

Na stronie greckich kolei znalazłem informację, że kursują pociągi turystyczne Pirgos – Kalamata.

11. Kolej Diakofto – Kalavryta

Najbardziej znaną atrakcją kolejową Grecji jest kolej zębata łącząca Diakofto z Kalavrytą położona na północy półwyspu Peloponez. Na trasie o długości 22 kilometrów pociąg pokonuje różnicę wysokości od poziomu morza do 750 metrów. Podróż w jedną stronę trwa godzinę, pociąg jedzie z prędkością 30-40 kilometrów na godzinę, a w miejscach, gdzie nachylenie jest większe z prędkością 15-20 kilometrów na godzinę. Trasa uchodzi za jedną z najbardziej malowniczych w Europie – pociąg przejeżdża przez tunele, po drodze mija wodospady, góry i lasy – wszystko na krótkiej trasie. Na części trasy obok torów przebiega szlak turystyczny.

W latach 2007-09 część linii przeszła gruntowną modernizację. Zmodernizowano również tabor – od 2009 roku po trasie kursują pociągi wyprodukowane przez firmę Stadler. Okazjonalnie można się również przejechać pociągiem ciągniętym przez lokomotywę parową z wagonami retro.

Na stronach turystycznych miejscowości Kalavryta i Diakofto podane są rozkłady jazdy pociągu na rok 2010 i 2011. Według tych rozkładów pociąg kursował trzy razy dziennie w dni powszednie oraz pięć razy dziennie w soboty, niedziele i święta. Niestety, nie udało się ustalić aktualnego rozkładu jazdy ani uzyskać informacji, czy kolejka dalej kursuje, czy może podzieliła los innych pociągów na Peloponezie.

Reportaż o kolei Diakofto – Kalavryta na You Tube
Kolej Diakofto – Kalavryta na You Tube – widok z kabiny
Ciekawy film o kolejce z 1996 roku

 

12. Muzea kolejowe  w Grecji

W Grecji działa kilka muzeów kolejowych. Większość z nich nie ma własnej strony internetowej, w związku z czym informacje podaję za różnymi stronami o turystyce w Grecji. Oprócz wymienionych niżej muzeów spotkałem się z informacją, że przy stacji kolejowej w Kalamacie stoi i niszczeje kilka starych lokomotyw parowych.

Muzeum Kolei w Atenach

Największe muzeum kolei w Grecji założone w 1979 w Atenach. W muzeum można zobaczyć zabytkowe lokomotywy parowe, lokomotywy kolei przemysłowych, drezyny, stare wagony, w tym wagon sułtana Abdul Aziza, a także różne przedmioty związane z koleją. Dodatkową atrakcją jest wystawa tramwajów kursujących po Atenach w ubiegłym wieku.

Większość eksponatów mieści się w niewielkich, dobrze oświetlonych halach. Można również zobaczyć stare wagony i lokomotywy kursujące niegdyś po liniach wąskotorowych Volos – Milies oraz Diakofto – Kalavryta. Według informacji na forach na terenie Muzeum nie wolno robić zdjęć, o pozwolenie trzeba postarać się z dużym wyprzedzeniem. Zarządcą Muzeum Kolei w Atenach są koleje greckie – OSE. Wstęp jest bezpłatny. Muzeum otwarte jest codziennie oprócz poniedziałków od 9:00 do 13:00, a w środy również od 17:00 do 20:00.

Lokalizacja Muzeum Kolei w Atenach na maps.google.com

Muzeum Kolei w Wolos (Thessaly Railway Museum)

Małe muzeum założone w 2006 roku. Znajduje się na pierwszym piętrze dworca kolejowego w Wolos. Zgromadzone eksponaty to głównie fotografie i dokumenty przedstawiające historię kolei w regionie. Oprócz tego planowano udostępnienie dla zwiedzających zabytkowych wagonów i lokomotyw znajdujących się na terenie stacji kolejowej. Nie znalazłem jednak szczegółowych informacji na temat działalności muzeum, godzin zwiedzania i cen. Muzeum nie posiada również własnej strony internetowej.

Muzeum Kolei Elektrycznych w Pireusie

Małe muzeum znajdujące się w dawnym budynku poczty na stacji Pireus. Zostało założone w 2005 roku. Kolekcja składa się głównie z archiwalnych zdjęć i dokumentów na temat kolei w okolicach Pireus. Muzeum jako jedyne z muzeów kolei w Grecji posiada własną stronę internetową, na której można zobaczyć zdjęcia pomieszczeń i eksponatów. W muzeum obowiązuje zakaz fotografowania.

 

13. Kolej linowo-terenowa na Lycabettus

Jedyna czynna kolej linowo-terenowa w Grecji znajduje się w Atenach i przewozi turystów na wzgórze Lycabettus, z którego można podziwiać majestatyczną panoramę greckiej stolicy. Celowo nie piszę piękną, ponieważ Ateny z góry wyglądają jak nieprzebrana betonowa dżungla – niekończący się moloch. Niemniej sam widok koniecznie trzeba zobaczyć

Kolej została oddana do użytku 18 kwietnia 1965 roku, w 2002 roku przeszła modernizację.

Długość trasy 210 metrów, maksymalne nachylenie 28%. Trasa kolejki została na całej długości poprowadzona w tunelu, więc z okien wagoniku nie widać nic poza betonowymi ścianami. Funikular może przewieźć 400 pasażerów na godzinę.

Internauci często krytykują kolejkę za brak widoków. Jeśli ktoś chce oszczędzić sporo czasu, powinien z niej skorzystać. Ja nie wiedziałem o istnieniu tej kolejki i okolice zwiedzałem pieszo.

14. Wybrane linie kolejowe

Ze względu na remont linii Ateny – Saloniki opublikowałem mapy trzech linii kolejowych, na których koleje greckie prowadzą regularne przewozy pasażerskie.

Ateny – Chalkida

Pociągi do Chalkidy rozpoczynają swój bieg na stacji w Pireusie, ale większość turystów podróżuje tymi pociągami w relacji Ateny – Chalkida (Pireus zresztą można potraktować także jako Ateny), więc na tej stronie pojawił się pod takim właśnie tytułem.

Pociągi Pireus – Chalkida to jedno z najlepiej funkcjonujących greckich połączeń kolejowych. Kursują od rana do późnego wieczora, w godzinach szczytu w takcie godzinnym. Przejazd z Aten do Chalkidy trwa prawie półtorej godziny, pociąg zatrzymuje się na każdej stacji, ale za to bilety są stosunkowo niedrogie. Większość trasy pokrywa się z trasą pociągu Ateny – Saloniki. Najładniejsza część trasy przy wjeździe do Chalkidy.

Chalkida to dobre miejsce na jednodniowy wypad z Aten i spacer po promenadach. Miasto położone jest na wyspie, stacja kolejowa znajduje się jeszcze na części kontynentalnej, ale wystarczy przejść przez most, aby dostać się do centrum Chalkidy. Z zabytków należy wymienić zamek i akwedukt, zabudowa różnorodna – od starych budynków po nowoczesne hotele.

TRASA POCIĄGU ATENY – CHALKIDA
Piraeus –> Lefka –> Renti (Agiou Ioanni Renti) –> Rouf –> Athens –> Agioi Anargyroi (Suburban) –> SKA (Rail center of Acharnes) –> Acharnes –> Dekelia –> Agios Stefanos –> Afidnai –> Sfendali –> Avlona –> Agios Thomas –> Oinofyta –> Inoi –> Dilesi –> Agios Georgios –> Kalochori-Pantichi –> Avlida –> Chalkida

Saloniki – Florina

Mapę pociągu zamieszczam ze względu na fakt, że co bardziej ambitniejsi turyści będą chcieli przekroczyć granicę grecko-macedońską w pobliżu Floriny i udać się stamtąd albo w kierunku macedońskiej Bitoli, albo w kierunku Salonik. Sama Florina to malownicze miasteczko, dobre na może dwugodzinny spacer po centrum i wzdłuż rzeki Sakoulevas przepływającej przez miasto. Z zabytków należy wymienić głównie budynki nad wspomianą rzeką. Ładne, nieduże miasteczko, które warto zobaczyć po drodze.

Drugie większe miasto na trasie to Edessa – nowoczesne, raczej niezbyt ładne miasto, gdzie można zobaczyć pozostałości po starożytnej Edessie, a w pobliżu ładny wodospad. Również można zostać na dwie-trzy godziny, z Edessy dużo częściej kursują pociągi podmiejskie do Salonik. Połączenia obsługiwane są przez pociągi Siemens Desiro.

Trasa pociągu Saloniki – Florina
Thessaloniki –> Platy –> Alexandreia –> Veroia –> Naoussa –> Skydra –> Edessa –> Arnissa –> Amyntaio –> Xino Nero –> Vevi –> Florina

Saloniki – Alexandropolis

Trasa Saloniki – Alexandropolis uchodzi za bardzo malowniczą, choć nieliczne pociągi na większości odcinków jadą stosunkowo powoli. Na całej trasie kursują dwa pociągi – jeden dzienny IC oraz pociąg nocny z Aten do Salonik z grupą wagonów do Alexandroupoli. Jeżeli nie zamierzacie robić zdjęć przez okna, warto pojechać pociągiem nocnym w nowoczesnym wagonie sypialnym z prysznicem.

Z miast po drodze najładniejsze to chyba Drama i Xanthi, z Dramy można pojechać autobusem do oddalonej o 40 kilometrów Kawali.

Trasa pociągu Saloniki – Alexandropolis
Thessaloniki –> Gallikos –> Kilkis –> Hersos –> Mouries –> Rodopolis –> Livadia Kerkinis –> Neo Petritsi –> Sidirokastro –> Serres –> Drama –> Paranesti –> Stavroupoli of Xanthi –> Toxotes –> Xanthi –> Komotini –> Sykorrachi –> Kirki –> Alexandroupoli –> Alexandroupoli (port)

15. Ateny 

Ateny to stolica Grecji i największe miasto w kraju, tłumnie odwiedzane przez turystów. Wycieczki do Aten ma w swojej ofercie wiele biur podróży kuszących turystów antycznymi zabytkami oraz wycieczkami śladami starożytnej historii. Niestety, Ateny bardzo rozczarowują. Jak dla mnie, było to jedno z największych rozczarowań podczas moich podróży, choć kilka miejsc zrobiło na mnie pozytywne wrażenie.

Dzisiejsze Ateny nie przypominają Aten jeszcze sprzed stu lat. Za czasów junty w latach 1967-1974 wyburzono całe ulice pod budowę kamienic czynszowych, współczesna zabudowa jest bardzo zwarta, brzydka, w wielu miejscach monotonna. Poza dzielnicą Acropolis, placem przed parlamentem i kilkoma mniej ważnymi zabytkami, nie ma tu czego zwiedzać. W centrum roi się od imigrantów masowo ściągających do Grecji, a Afroeuropejczycy nachalnie próbujący wcisnąć turystom torebki lub płyty z muzyką czy filmami po jakimś czasie denerwują.

Miasto bardzo zanieczyszczone, zakorkowane, kierowcy podobnie jak na Bałkanach nie przepuszczają pieszych na przejściach. Komunikacja miejska wygląda o niebo lepiej – ładnie prezentują się tramwaje i autobusy zakupione przed igrzyskami olimpijskimi w 2004 roku. Metru również niczego nie można zarzucić, może poza brakiem toalet na większości stacji. Jeśli chodzi o toalety, to w Atenach bardzo trudno znaleźć toaletę publiczną, trzeba po prostu dyskretnie skorzystać z toalet w lokalach gastronomicznych. Co natomiast można dobrego powiedzieć – chyba właśnie lokale gastronomiczne oferujące smaczen dania lub fast foody, choć czasami ceny przyprawiają o zawrót głowy. Druga zaleta to fakt, że są miejsca tętniące życiem przez całą dobę – przyjemnie się spaceruje pośród kawiarenek z ogródkami w samym centrum, aczkolwiek w bocznych uliczkach już po 18:00 zdarzyło mi się nie widzieć żywego ducha.

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, występuje zwiększone zagrożenie kradzieżami kieszonkowymi, podobno w ostatnich latach sytuacja znacznie się pogorszyła jeżeli chodzi o pobicia i rozboje. Dużym problemem są także bezpańskie psy dokarmiane przez mieszkańców. W zasadzie nie powinny być agresywne, ale już sam ich wygląd budzi strach.

Miasto warte odwiedzenia i pozostania na 2-3 dni, ale nie nastawiajcie się na piękne miasto z niesamowitymi zabytkami. Mnie Ateny bardzo rozczarowały. Najbardziej podobały mi się widoki ze wzgórza Akropolu – niesamowita atmosfera i widok – Ateny wyglądają stamtąd jak wielki, betonowy moloch. Drugie miejsce to Pláka – pobliska dzielnica zabytków, kawiarenek i sklepików. Jeżeli jednak zamierzamy spędzić w Atenach dwutygodniowy urlop – zdecydowanie odradzam. 2-3 dni tak, dłużej nie.

 

16. Saloniki 

Saloniki to drugie pod względem wielkości miasto Grecji i stolica greckiego regionu Macedonii, nazwą nawiązującego do starożytnej Macedonii. Położone nad Zatoką Salonicką prezentują się trochę lepiej niż Ateny, choć z zabytkowej zabudowy pozostało bardzo mało – niemal wszystkie zabytki zniszczył wielki pożar w 1917 roku. Po pożarze miasto zostało odbudowane na wzór francuskich metropolii (plany tworzyli francuscy architekci), możemy więc w Salonikach zobaczyć szerokie aleje, bulwary, monumentalne gmachy, ale wszystko to jakoś chaotycznie zbudowane. Ośrodek administracyjny, handlowy, turystyczny, bardzo zanieczyszczone powietrze i morze.

Dworzec kolejowy położony około 15 minut pieszo od centrum miasta. Budynek brudny, niewiele różniący się od przeciętnych polskich dworców. W środku kasy biletowe, skrzynki bagażowe, kaplica i darmowe toalety. Nieprzyjemna atmosfera, podejrzani osobnicy, nie polecam do spania. Przy dworcu znajduje się pętla autobusowa, lecz trudno się zorientować, który autobus dokąd jedzie. Do centrum idziemy wzdłuż ruchliwej alei – przy przejściu przez jezdnię należy uważać, bowiem kierowcy nie przepuszczają pieszych.

Zabudowa w centrum bardzo zwarta, tuż obok ładnych miejsc można zobaczyć zaniedbane ulice. Dużo bezpańskich psów wylegujących się nawet na najbardziej reprezentacyjnych ulicach.

Jeżeli chodzi o moje wrażenia z Salonik, to mam o tym mieście trochę lepsze zdanie niż o Atenach. Jeżeli przejeżdżacie pociągiem, warto się zatrzymać choćby na kilka godzin, ale nie wiem, czy to dobre miejsce na dłuższy pobyt, chyba że jako baza wypadowa np. do Floriny lub miast i miasteczek położonych na trasie Saloniki – Alexandropolis.

Połączenia kolejowe krajowe ograniczają się do pociągów podmiejskich Saloniki – Edessa, kilkakrotnie w ciągu dnia kursujących w relacji wydłużonej do Floriny przy granicy z Republiką Macedonii, pociągów podmiejskich do Larissy, a także komfortowych pociągów Intercity do Aten i Alexandropolis (te ostatnie chyba 2 dziennie).

Lubisz podróże koleją i poznawanie nowych miejsc? Chcesz być na bieżąco z ofertami promocyjnymi na kolei? Zapraszam do śledzenia naszego profilu na Facebooku, Twitterze i Instagramie.  Natomiast TUTAJ znajdziesz informacje na temat kolei z całego świata.

Wsparcie bloga
Jeśli spodobał ci się artykuł i chciałbyś czytać jeszcze lepsze i wartościowe treści, możesz Postawić mi kawę, czyli wesprzeć mój blog drobną darowizną. Dzięki wsparciu będę mógł rozwijać blog, opracowywać autorskie materiały, oraz zachować wysoką jakość treści.