Kolej w Grecji to zagadnienie bardzo trudne do opracowania ze względu na ciągłe zmiany i niekończące się inwestycje. Na razie pociągi w Grecji kursują siedem razy dziennie na głównej magistrali Ateny – Saloniki, natomiast rozkład jazdy na liniach lokalnych, podobnie jak tabor, pozostawiają dużo do życzenia. Kolej w Grecji funkcjonuje więc w zasadzie pomiędzy dwoma największymi miastami, podróż pociągiem na większości linii lokalnych nie jest polecaną opcją.

W 2022 roku na linii Ateny – Saloniki pojawiły się włoskie składy Pendolino, które dawniej jeździły jako pociągi Cisalpino pomiędzy Włochami a Szwajcarią.

Podczas powodzi w 2023 roku część torowisk została podmyta lub zniszczona. Nie mogę potwierdzić, czy wszystkie naprawiono.

Przewoźnik narodowy: Hellenic Train
Strona internetowa: www.hellenictrain.gr
Fanpage kolei greckich na Facebooku
Ostatnia aktualizacja: 17.06.2025

-> WSPARCIE STRONY<—

Stworzenie i aktualizacja takiego artykułu to wiele tygodni pracy. W dzisiejszych czasach na takich treściach nie da się zarobić. Jeśli informacje okażą się przydatne w planowaniu podróży, możesz mnie wesprzeć drobną darowizną, co umożliwi mi utrzymanie i rozwój strony. 

Spis treści:

1. Rozkład jazdy i ceny
2. Informacje podstawowe
3. Wrażenia ogólne
4. Połączenia międzynarodowe
5. Linia wąskotorowa Wolos – Milies
6. Półwysep Peloponez
7. Kolej Diakofto – Kalavryta
8. Muzea kolejowe w Grecji
9. Kolej linowo-terenowa na Lycabettus

1. Rozkład jazdy i ceny

www.hellenictrain.gr – wyszukiwarka połączeń z możliwością kupna biletu, a nawet wybrania miejsca w pociągu. Bardzo dobra aplikacja, po zmianie strony internetowej obsługa stała się łatwiejsza.

Należy liczyć się z utrudnieniami w kierunku na wschód od Salonik (prace torowe) oraz odwoływaniem pociągów w okresie letnim na trasie Saloniki – Florina.

Mapa połączeń opracowana przez koleje greckie

2. Informacje podstawowe

W Grecji wyróżniamy następujące kategorie pociągów:

ICCityExpress – pociągi włoskie typu Pendolino kursujące na wybranych połączeniach pomiędzy Atenami a Salonikami. Najszybszy pokonuje trasę w 3 godziny i 55 minut.

IC/Intercity – pociągi dalekobieżne, najczęściej składy wagonowe, choć zdarzają się spalinowe zespoły trakcyjne z Salonik do Aleksandropolis. Najdroższe pociągi, w niektórych dostępne są wagony restauracyjne.
P/Proastiakos (ΠΡΟΑ) – pociągi podmiejskie lub aglomeracyjne. Spotykane na liniach wokół Aten, Patras i Salonik.
ΑP/Aplo (ΑΠ) – pociągi regionalne lub pospieszne dalekobieżne. Zróżnicowany tabor.

Niektóre strony podają jeszcze kategorię pociągów T (Tracheia lub Treno) jako pociągi pospieszne lub niesklasyfikowane. Podczas korzystania z wyszukiwarki nie znalazłem pociągów tej kategorii – wszystkie pociągi, na innych stronach podawane jako T, w wyszukiwarce kolei greckich były sklasyfikowane jako Aplo.

Skrzynki bagażowe dostępne są na dworcach:

Ateny (godziny otwarcia: 05:00-00:00)
Saloniki (godziny otwarcia: 05:00-00:00)
Larissa (całodobowo)
Patras (godziny otwarcia: 05:45-22:30)

Wagony restauracyjne i barowe znajdują się w składach wybranych pociągów dalekobieżnych. Częścią menu są przekąski, tosty, croissanty, kawa i napoje bezalkoholowe w podobno konkurencyjnych, jak na greckie warunki, cenach. Istnieje możliwość zamówienia jedzenia do stolika.

Pociągi z wagonami restauracyjnymi:

IC50 / IC51 Ateny – Saloniki – Ateny
IC52 / IC53 Ateny – Saloniki – Ateny
IC54 / IC55 Ateny – Saloniki – Ateny
IC56 / IC57 Ateny – Saloniki – Ateny
IC58 / IC59 Ateny – Saloniki – Ateny
600/601 Ateny – Saloniki – Ateny
884/885 Ateny – Kalampaka – Ateny
600A / 601A Thessaloniki – Aleksandropolis – Saloniki
IC90 / IC91 Thessaloniki – Aleksandropolis – Saloniki

3. Wrażenia ogólne

W Grecji byłem w 2007 roku. Jechałem pociągiem Intercity Ateny – Saloniki w wagonie bezprzedziałowym. Wagon był bardzo wygodny, prędkości szlakowe nie były wprawdzie oszałamiające, ale podróż nie dłużyła się. Zapamiętałem brak koszy na śmieci – co jakiś czas chodziła obsługa i pasażerowie wrzucali śmieci do worka. Trasa w niektórych momentach piękna, lecz przez większość podróży monotonna. W pociągu obowiązywał zakaz palenia, mimo to palacze palili w przedsionkach.

Oprócz tego jechałem nocnym pociągiem Ateny – Sofia w greckim wagonie sypialnym, w przedziale trzyosobowym. Wagon był klimatyzowany, wygodny, w środku był prysznic z ciepłą wodą. Natomiast greckie kuszetki jadące do Salonik nie sprawiały dobrego wrażenia.

Jeśli chodzi o infrastrukturę, to trudno powiedzieć coś konkretnego. Dworzec w Salonikach stosunkowo duży – niewiele skrzynek bagażowych, bezpłatne toalety i nic poza tym. Natomiast dworzec w Atenach jest nieproporcjonalnie mały jak na takie ogromne miasto. Poza kafejką nie było w nim nic ciekawego. Toalety raz bezpłatne, raz po 50 eurocentów – 2 kabiny na tak wielkie miasto.

Sama Grecja wydaje mi się przereklamowana, przynajmniej patrząc przez pryzmat Aten i Salonik. Ateny to jeden z największych zawodów podczas moich podróży – zdarzały się miejsca piękne, jak choćby panorama miasta widziana spod Akropolu. Ja oczywiście oszczędzałem na wszystkim, więc samych zabytków nie zamierzałem zwiedzać. Pojeździłem sobie za to metrem i tramwajami. Natomiast w centrum było wiele brudnych, zaniedbanych ulic, nachalnych sprzedawców, bezpańskich psów i hordy turystów.

W Atenach są również problemy ze znalezieniem toalet publicznych. Nie ma ich na stacjach metra ani na najbardziej uczęszczanych placach. Pamiętam, jak przez kilka godzin szukałem toalety czując pęcherz moczowy – i to w centrum. W końcu dyskretnie wszedłem do jakiejś knajpki, gdzie toaleta była w piwnicy. Kiedy dzień później pojawiły się ostre kłopoty żołądkowe, wolałem nie ruszać się z miejsca pobytu.

4. Połączenia międzynarodowe

Trudno w to uwierzyć, ale w trakcie opracowywania artykułu, Grecja nie posiadała połączeń międzynarodowych.

Albania

Grecja nie posiada połączenia kolejowego z Albanią. Tory nie dochodzą nawet w pobliże jednej ani drugiej granicy.

Bułgaria

Dawniej kursowały pociągi Ateny – Sofia, Saloniki – Sofia, później skład bułgarski dojeżdżał do stacji granicznej, granicę przekraczało się busem, a podróżnych po greckiej stronie zabierał skład grecki, natomiast podczas aktualizacji artykułu nie kursowały pociągi pomiędzy Grecją a Bułgarią.

Macedonia Północna/Serbia

Dawniej kursował pociąg Belgrad – Saloniki przez Skopje. Kursował przez cały rok, później tylko w wakacje, od kilku lat nie kursuje w ogóle.

Wyremontowano linię kolejową z Floriny do macedońskiej Bitoli. Pomiędzy miastami nie kursują jednak pociągi – nadal trzeba brać taksówkę do granicy i po przekroczeniu granicy drugą taksówkę.  Linia w przyszłości ma być częścią międzynarodowego korytarza kolejowego z Albanii.

Turcja

Dawniej kursował pociąg nocny Saloniki – Stambuł, który był zestawiony z komfortowych wagonów sypialnych kolei tureckich. Nie kursuje od wielu lat.

5. Linia wąskotorowa Wolos – Milies

Grecja posiada kilka malowniczych linii kolejowych. Jedną z nich jest linia wąskotorowa (rozstaw 600 mm) z Wolos do Milies (Milieai). Długość linii to około 28 kilometrów, jednak większa część trasy jest nieczynna od lat siedemdziesiątych. Maksymalne nachylenie wynosiło 3%.

Linia została zaprojektowana przez włoskiego inżyniera Evaristo de Chirico, ojca znanego malarza Giorgio de Chirico. Odcinek z Wolos do stacji Lechonia został otwarty dla ruchu w 1895 roku, a odcinek między Lehonia (Lechonia) a Milies (Milieai) w 1903. Trasa została zamknięta dla ruchu w 1971 roku ze względu na nierentowność.

Ruch na odcinku Lehonia – Milieai przywrócono w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. W miesiącach letnich z Lehonii do Milieai codziennie kursowały bardzo popularne wśród turystów pociągi parowe. W ostatnich latach część pociągów była ciągnięta również przez lokomotywy spalinowe, jednak nie zmniejszyło to popularności tej linii będącej jedną z największych atrakcji turystycznych regionu.

Pociągi kursują codziennie od czerwca do września na dwóch trasach Agria – Volos i Ano Lehonia – Milieai.  W pociągach nie ma toalet. Szczegółowe informacje na stronie kolei greckich.

Kolej Lechonia – Milieai na You Tube

6. Półwysep Peloponez

Na półwyspie Peloponez istniało 914 kilometrów linii wąskotorowych. Półwysep słynął z malowniczej linii kolejowej wzdłuż miast położonych przy wybrzeżu. W 2007 roku, kiedy byłem w Grecji, z Aten można było dojechać pociągiem do Kalamaty i Pirgos (oczywiście z przesiadkami). Po półwyspie kursowały pociągi różnych kategorii wyprodukowane na licencji MAN-a, na jednym z odcinków była uruchomiona zastępcza komunikacja autobusowa.

Nie dane mi było przejechać się koleją po półwyspie, lecz z opisów innych podróżników można się dowiedzieć, że jest to ciekawa, nastrojowa podróż pozwalająca poznać Grecję z trochę innej strony. Po drodze pociągi przejeżdżają przez małe, wyludnione wioski, mijają maleńkie stacje kolejowe, na których jakby zatrzymał się czas i nawet rozkłady jazdy napisane są kredą. Pociągi jechały bardzo powoli, lecz przecież chodzi tu o coś innego. O możliwość podziwiania pięknych widoków, delektowania się każdą chwilą spędzoną w podróży.

Problemem linii kolejowych na Peloponezie był zły stan torów oraz nierentowność połączeń, co wiązało się z podupadaniem tras oraz stopniową likwidacją połączeń. Również nie posiadam aktualnych informacji na temat kursowania pociągów na półwyspie Peloponez. Na różnych forach internetowych pisze się o całkowitym zawieszeniu ruchu pociągów, natomiast na You Tube można znaleźć filmy, na których widać pociągi pasażerskie.

Niedawno uruchomiono dodatkowy pociąg turystyczny na półwyspie Peloponez. Pociąg z Katakolo do Olimpii przez Pyrgos kursuje od poniedziałku do soboty. Przejazd z portu do popularnego stanowiska archeologicznego trwa 45 minut, podróż powrotna kosztuje 10 euro. Pociąg przeznaczony jest głównie dla turystów przypływających promami do Katakolo.

Szczegółowe informacje o pociągu Katakolo – Olimpia

7. Kolej Diakofto – Kalavryta

Najbardziej znaną atrakcją kolejową Grecji jest kolej zębata łącząca Diakofto z Kalavrytą położona na północy półwyspu Peloponez. Na trasie o długości 22 kilometrów pociąg pokonuje różnicę wysokości od poziomu morza do 750 metrów. Podróż w jedną stronę trwa godzinę, pociąg jedzie z prędkością 30-40 kilometrów na godzinę, a w miejscach, gdzie nachylenie jest większe z prędkością 15-20 kilometrów na godzinę. Trasa uchodzi za jedną z najbardziej malowniczych w Europie – pociąg przejeżdża przez tunele, po drodze mija wodospady, góry i lasy – wszystko na krótkiej trasie. Na części trasy obok torów przebiega szlak turystyczny.

W latach 2007-09 część linii przeszła gruntowną modernizację. Zmodernizowano również tabor – od 2009 roku po trasie kursują pociągi wyprodukowane przez firmę Stadler. Okazjonalnie można się również przejechać pociągiem ciągniętym przez lokomotywę parową z wagonami retro.

Szczegółowe informacje na stronie kolei greckich

8. Muzea kolejowe  w Grecji

W Grecji działa kilka muzeów kolejowych. Większość z nich nie ma własnej strony internetowej, w związku z czym informacje podaję za różnymi stronami o turystyce w Grecji. Oprócz wymienionych niżej muzeów spotkałem się z informacją, że przy stacji kolejowej w Kalamacie stoi i niszczeje kilka starych lokomotyw parowych.

Muzeum Kolei w Atenach

Największe muzeum kolei w Grecji założone w 1979 w Atenach. W muzeum można zobaczyć zabytkowe lokomotywy parowe, lokomotywy kolei przemysłowych, drezyny, stare wagony, w tym wagon sułtana Abdul Aziza, a także różne przedmioty związane z koleją. Dodatkową atrakcją jest wystawa tramwajów kursujących po Atenach w ubiegłym wieku.

Większość eksponatów mieści się w niewielkich, dobrze oświetlonych halach. Można również zobaczyć stare wagony i lokomotywy kursujące niegdyś po liniach wąskotorowych Volos – Milies oraz Diakofto – Kalavryta. Według informacji na forach na terenie Muzeum nie wolno robić zdjęć, o pozwolenie trzeba postarać się z dużym wyprzedzeniem. Zarządcą Muzeum Kolei w Atenach są koleje greckie – OSE. Wstęp jest bezpłatny. Muzeum otwarte jest codziennie oprócz poniedziałków od 9:00 do 13:00, a w środy również od 17:00 do 20:00.

Lokalizacja Muzeum Kolei w Atenach na maps.google.com

Muzeum Kolei w Wolos (Thessaly Railway Museum)

Małe muzeum założone w 2006 roku. Znajduje się na pierwszym piętrze dworca kolejowego w Wolos. Zgromadzone eksponaty to głównie fotografie i dokumenty przedstawiające historię kolei w regionie. Oprócz tego planowano udostępnienie dla zwiedzających zabytkowych wagonów i lokomotyw znajdujących się na terenie stacji kolejowej. Nie znalazłem jednak szczegółowych informacji na temat działalności muzeum, godzin zwiedzania i cen. Muzeum nie posiada również własnej strony internetowej.

Muzeum Kolei Elektrycznych w Pireusie

Małe muzeum znajdujące się w dawnym budynku poczty na stacji Pireus. Zostało założone w 2005 roku. Kolekcja składa się głównie z archiwalnych zdjęć i dokumentów na temat kolei w okolicach Pireus. Muzeum jako jedyne z muzeów kolei w Grecji posiada własną stronę internetową, na której można zobaczyć zdjęcia pomieszczeń i eksponatów. W muzeum obowiązuje zakaz fotografowania.

9. Kolej linowo-terenowa na Lycabettus

Jedyna czynna kolej linowo-terenowa w Grecji znajduje się w Atenach i przewozi turystów na wzgórze Lycabettus, z którego można podziwiać majestatyczną panoramę greckiej stolicy. Celowo nie piszę piękną, ponieważ Ateny z góry wyglądają jak nieprzebrana betonowa dżungla – niekończący się moloch. Niemniej sam widok koniecznie trzeba zobaczyć

Kolej została oddana do użytku 18 kwietnia 1965 roku, w 2002 roku przeszła modernizację.

Długość trasy 210 metrów, maksymalne nachylenie 28%. Trasa kolejki została na całej długości poprowadzona w tunelu, więc z okien wagoniku nie widać nic poza betonowymi ścianami. Funikular może przewieźć 400 pasażerów na godzinę.

Internauci często krytykują kolejkę za brak widoków. Jeśli ktoś chce oszczędzić sporo czasu, powinien z niej skorzystać. Ja nie wiedziałem o istnieniu tej kolejki i okolice zwiedzałem pieszo.