Dostępna w polskich sieciach kablowych stacja BBC Earth emituje w tym roku program pod tytułem Pociągiem dookoła świata. Jest to program kręcony w latach 2019-2020, w którym znany brytyjski aktor i prezenter Tony Robinson podróżuje wraz z ekipą pociągami po krajach całego świata.

Jak wynika z informacji na stronie imdb.com, nakręcono 12 odcinków – 6 w każdym sezonie. Na BBC Earth można obejrzeć odcinku z obu sezonów.

Zwiastuny podpowiadają, że to produkcja wysokobudżetowa.

Program powstał według schematu znanego z innych produkcji tego typu realizowanych przez renomowanych producentów – na początek ciekawostka i kilka interesujących faktów z historii miejsca, później rozmowa z przewodnikiem lub przypadkowym mieszkańcem (najczęściej dziennikarz, ktoś sławny lub osoba powiązana z organizacją turystyczną), na koniec zwiedzanie miejsc wytypowane przez organizację turystyczną. Rzecz jasna, w trwającym około godzinę odcinku nie da się zmieścić wszystkiego i każdy musi sam sobie odpowiedzieć, czy odpowiada mu ta forma.

W programie możemy zobaczyć pociągi, aczkolwiek niektóre ujęcia z podróży pociągiem na konkretnym odcinku ograniczone są do może piętnastu-dwudziestu sekund.

Jak już wspomniałem, miejsca wybierają organizacje turystyczne krajów, do których wybierają się producenci i czasami wybór może zaskakiwać.

Co może się podobać – piękne ujęcia, nie tylko z drona. Na część wizualną nie mogę narzekać w żadnym z odcinków. Prezenter nie zanudza, na każde miejsce producenci poświęcili 10-15 minut, a wszystko przeplatają krótkie ujęcia z pociągów przewożących ekipę pomiędzy miejscami.

Natomiast istotną wadą programu jest dobór rozmówców i tematyki. W końcu czy Kopenhagę naprawdę trzeba było pokazywać od strony tzw. Instytutu Szczęścia i eksperymentu, ile osób zadzwoni, aby oddać portfel zgubiony na ulicy? (podobno nie zadzwonił nikt). Odcinki nagrywałem na dekoderze i później po prostu przeskakiwałem tematy, które mnie nie interesowały.

Ale to nie wina producentów, tylko organizacji turystycznych, które na siłę chcą wypromować dziwne atrakcje. Bez pieniędzy organizacji turystycznych nie powstałby taki program, więc jest, jak jest. Pieniądz rządzi światem.

Moje wrażenia po obejrzeniu poszczególnych odcinków:

Europa (Sezon 1 Odcinek 1) – pierwszy odcinek programu. Na początek podróż pod kanałem La Manche pociągiem Eurostar, następnie wizyta w Paryżu – nudne rozważania, jak różni się całowanie na powitanie i pożegnanie w regionach Francji. W Paryżu ekipa promuje „przypadkowo” polecony lokal gastronomiczny, gdzie prezenter je świńskie ucho.

Z Paryża Tony Robinson kieruje się do Stuttgartu. Zwiedza Muzeum Mercedesa i ma okazję przejechać się najstarszym samochodem pasażerskim świata. W Monachium je białą kiełbasę, popijając piwem; odwiedza państwowy browar i najsłynniejszy pub, próbując pracy kelnera. Wizytę kończy w Ogrodzie Angielskim, przeprowadzając wywiad z nudystą. Wszystko ok, tylko po co promować Monachium przez nudystów w parku?

W Budapeszcie dowiadujemy się ciekawostek o rewolucji z 1956 roku, konkretnie w jaki sposób węgierskie dzieci zatrzymały radzieckie czołgi za pomocą patelni. Prowadzący ma okazję przejechać się czołgiem. Bardzo ładne ujęcia Budapesztu.

Po drodze do Stambułu przesiadka w Bukareszcie, ale o rumuńskiej stolicy ani słowa, poza kilkoma krótkimi ujęciami z dworca. Ciekawa degustacja samogonu w pociągu Budapeszt – Bukareszt (to akurat nie byli podstawieni ludzie).

W Stambule wizyta na bazarze, sklep z kawą, wykopaliska archeologiczne przy dworcu Haydarpassa, ciekawa rozmowa o stambulskich kotach. Odcinek kończy się wizytą w Meczecie Sulejmana.

Ciekawy odcinek, szczególnie Budapeszt i Stambuł.

Indie i Birma (Sezon 1, Odcinek 2) – podróż po Indiach rozpoczynamy w Delhi. Rozmowa w kawiarni, rytuał dokarmiania mew nad jedną z rzek. Piękne zdjęcia, natomiast nic specjalnego pod względem edukacyjnym.

Z Delhi ekipa udaje się pociągiem nocnym do Darjeeling. Z wielkim zdziwieniem pokazują toaletę z dziurą w podłodze w pociągu. Przez dziurę widać tory. W Wielkiej Brytanii chyba wszystkie pociągi rozkładowe mają toalety z obiegiem zamkniętym, więc być może rzeczywiście dla nich to coś dziwnego, ale dla mnie nie.

W Darjeeling zachwycają ujęcia z przejazdu słynną kolejką wąskotorową. Kolejka najpierw jedzie przez środek miasta, następnie po zboczach góry. Widoki niesamowite. Wizyta na plantacji herbaty i nocleg w domku nie robią już takiego wrażenia.

Druga część odcinka poświęcona jest Birmie – zaczyna się w Mandalay – zobaczymy bazar na torach (taki sam jak np. w Tajlandii) i nudną ceremonię duchową.

Z Mandalay pojedziemy z autorami pociągiem do Bagan, aby obejrzeć inicjację młodych chłopców na mnichów, a później w pobliskiej wsi poznać tradycję wyrobu tradycyjnych garnków na wodę i wina palmowego. Na koniec powrót do Bagan i zwiedzanie wykopalisk.

Odcinek również bardzo dobry.

Tajlandia i Malezja (Sezon 1 Odcinek 3) – odcinek rozpoczyna się na północy Tajlandii w Chiang Mai. Przedstawiona zostaje ceremonia buddyjska przejażdżka na słoniach oraz produkcja papieru z odchodów słoni. Tylko to ostatnie zaciekawiło mnie.

Przejazd pociągiem nocnym do Bangkoku w wagonie sypialnym bez przedziałów.

W Bangkoku podstawiony rikszarz, degustacja na bazarze nad rzeką i tajski masaż. W sumie nic ciekawego.

Z Bangkoku przejazd pociągiem do Trang – wizyta na farmie „gniazd jadalnych” – tylko pani o ksywie Fa była godna zainteresowania. Pobyt w Tajlandii kończy się na wyspie Koh Muk.

W Malezji zwiedzimy Georgetown (nacisk położony na wyblakłe murale), po czym autor wjeżdża kolejką linowo-terenową na wzgórze Penang. Pokazane są lasy otaczające wzgórze oraz modna ostatnio w Polsce wieża widokowa typu nad drzewami.

I na tym kończy się odcinek. Ten odcinek według mnie był średni. Plus za pominięcie atrakcji typu ladyboye, których widziałem w wielu programach o atrakcjach Tajlandii, minus za nieciekawe atrakcje. Jak zwykle bardzo ładne ujęcia.

Australia (sezon 1 odcinek 4) – odcinek rozpoczyna się w Sydney – na temat miasta nie ma nic, prowadzący odbywa przelot samolotem nad Sydney, które z lotu ptaka prezentuje się pięknie.

Z Sydney pociągiem XPP ekipa jedzie do Brisbane. Również o tym mieście nie dowiemy się niczego, bowiem, jak twierdzi prowadzący, omija duże miasta. Dalej pociągiem Westlander skierujemy się na Festiwal Kociołków Biwakowych – garnków żeliwnych wyrabianych tradycyjną metodą we wsi pod Toowombą.

Następna część programu to przejazd pociągiem nocnym do Longreach i helikopterem na ogromną farmę – według mnie farmie poświęcono zbyt dużo czasu; podobał mi się natomiast mały ośrodek dla porzuconych lub osieroconych zwierząt.

Najlepszy fragment odcinka stanowią bez wątpienia ujęcia słynnej Kuranda Scenic Railway, którą dojedziemy do parku narodowego.

To na tyle z tego odcinka. Sporo ujęć pociągów jak na ten program, jednak całość według mnie słaba. Najsłabszy odcinek z pierwszego sezonu, często przewijałem nagranie, bo było nudne.

Rosja (sezon 2 odcinek 5) – podróż Koleją Transsyberyjską i dalej do Helsinek.

Jako pierwszy zostaje pokazany Władywostok, kolej linowo-terenowa, ciekawe miejsca, bazar, poznamy kilka ciekawostek.

W wagonie płackartnym pociągu nocnego dojedziemy z ekipą do Chabarowska. W mieście obejrzymy skutą lodem rzekę Amur, a autora ugości na imprezie rosyjska rodzina.

W Jekaterynburgu pokazana zostanie cerkiew, a następnie autor wybierze się w podróż samochodem po mieście z rosyjską przewodniczką. Pokazana zostanie Rezydencja Prezydenta, nowoczesny stadion, na koniec prowadzący wybierze się na imprezę z okazji przybycia do miasta Dziadka Mroza.

Do Moskwy ekipę producentów zawiezie nowoczesnym pociąg z wagonem imprezowym.

Stolica Rosji została pokazana z perspektywy bardzo ładnych stacji metra, Placu Czerwonego, najdroższego apartamentu w Hotelu Sheraton (poznamy ciekawostkę o hotelu), ponadto zobaczymy wizytę w wielkim i drogim centrum handlowym.

Ostatni etap podróży to przejazd pociągiem nocnym z Moskwy do Helsinek. O Helsinek padnie tylko kilka zdań – prowadzący nie omieszka powiedzieć, że centrum zostało zbudowane z radzieckich pieniędzy, a w stolicy Finlandii można w wielu miejscach zobaczyć ślady radzieckiego budownictwa. Tyle o tym mieście. Możemy się domyślić, dlaczego.

Odcinek bardzo ciekawy, czuć atmosferę podróży pociągami nocnymi w Rosji, i wszystko byłoby fajnie, gdyby nie wizyta w Helsinkach.

Skandynawia (sezon 2 odcinek 6) – ostatni odcinek drugiego sezonu przedstawia podróż z Narwiku do Hamburga. Pociągów w tym odcinku jest jak na lekarstwo.

Odwiedzimy miejsce, gdzie można pobawić się z wilkami gdzieś pod Narwikiem.

W Kirunie poznamy historię przeniesionych budynków oraz wybierzemy się z „przypadkowymi” rozmówcami do sauny.

Sztokholm zostanie niemal całkowicie pominięty, pojawiła się chyba tylko jakaś migawka.

W stolicy Danii zobaczymy natomiast Park Tivoli (całkiem ciekawe, chociaż nie ma słowa o wysokości opłat za bilety wstępu) oraz pracowników wspomnianego na wstępie Instytutu Szczęścia. Moim zdaniem najgłupsza część ze wszystkich odcinków, jakie widziałem.

Z Kopenhagi wybierzemy się do Roskilde – pierwszej stolicy Danii. Rozmowa z jakimś podstawionym pracownikiem skansenu poświęconego wikingom. Słabiutko.

Najlepszy fragment odcinka przedstawia największą na świecie makietę kolejową w Hamburgu. To już coś – robi wrażenie, pokazana jest od zaplecza, dowiemy się kilku ciekawostek, a każdy z ekipy realizującej program namaluje figurkę i umieści na makiecie, czyli ekipa programu zostanie wśród postaci z makiety.

Odcinek bardzo słaby, poza niektórymi ujęciami.

Podsumowanie:

Odcinki programu są bardzo nierówne. Osoby nieznające realiów branży turystycznej i pociągów świata będą zachwycone, natomiast takie osoby jak ja po obejrzeniu niektórych fragmentów będą zachodzić w głowę, jak można tak zmarnować potencjał programu. Niektóre odcinki są bardzo ciekawe, inne nie, warto natomiast obejrzeć dla pięknych ujęć z drona i nie tylko. Na plus także mapy.

Tytuł oryginalny: Around the World by Train with Tony Robinson

Zobacz również:

Niezwykłe podróże koleją – program TV (recenzja)