Kolej na Podróż

Kolej na Filipinach – przewodnik dla pasażerów

Przewoźnik narodowy: Philippine National Railways (PNR)
Strona internetowa: www.pnr.gov.ph
Ostatnia aktualizacja: 24.11.2018

Spis treści:

1. Aktualna sytuacja
2. Koleje cukrownicze na wyspie Negros
3. Kolej na wyspie Panay
4. Kolej na wyspie Cebu
5. Bicol Express
6. Kolej na Filipinach na You Tube

Kolej na Filipinach obecnie pełni marginalną rolę w transporcie pasażerskim i towarowym, jedynym wyjątkiem jest ogromna manila z systemem kolei aglomeracyjnej i linią podmiejską.

Na wyspie Luzon w ostatnich latach zamknięto ostatnie koleje cukrownicze, nie kursuje też pociąg Bicol Express.

Koleje cukrownicze zachowały się natomiast na wyspie Negros, ale ich dni wydają się policzone, o ile jeszcze kursują, bowiem trudno zdobyć aktualne informacje.

Rząd Filipin obiecuje ogromne inwestycje w kolej – rozbudowę kolei aglomeracyjnej w Manili, reaktywację pociągu Bicol Express, budowę 830-kilometrowej sieci kolei na wyspie Mindanao oraz odbudowę dawnej i budowę nowej linii kolejowej na wyspie Panay. Większość z tych planów należy traktować jako utopię, należy wątpić, że uda się coś więcej niż rozbudowa kolei w Manili.

 

Filipiński spalinowy zespół trakcyjny (źródło: Philippine National Railways) 

 

1. Aktualna sytuacja

Przewozy pasażerskie na Filipinach prowadzone są głównie w okolicach Manili w ramach kolei aglomeracyjnej Manila Light Rail Transit System. W skład kolei wchodzą trzy linie kolei przypominającej kolej S-Bahn (tu: Light Rail) – LRT-1, LRT-2 i MRT-3.

Philippine National Railways obslugują linię podmiejską ze stacji Tutuban w Manili do stacji Calamba oddalonej o 56 kilometrów. Do stacji Calamba dociera jeden pociąg dziennie. Większość pociągów kończy bieg na stacji Sucat, która znajduje się 25 kilometrów od stacji Tutuban. Połączenia obsługują pociągi Hyundai ROTEM w wersji dla pociągów podmiejskich, składy lokomotywa spalinowa + japońskie elektryczne zespoły trakcyjne serii 203 oraz spalinowe zespoły trakcyjne KiHa 350 i KiHa 52. br>

Na południu kursują pociągi Naga – Sipocot (jak podaje strona kolei filipińskich), natomiast na You Tube można znaleźć filmy z pociągiem Naga – Lepazgi, który nie został ujęty w rozkładzie jazdy Philippine National Railways.

Mapa kolejowa Filipin (źródło: Philippine National Railways)

 

Pociąg podmiejski na Filipinach (źródło: Philippine National Railways) 

 

2. Koleje cukrownicze na wyspie Negros

Na wyspie Negros działa kilka kolei cukrowniczych. Najbardziej znana z nich to kolej cukrownicza przy cukrowni w Bais. Jak można wyczytać z planu wycieczki firmy Far Rail z 2007 roku, czynnych było wtedy 90 km kolei cukrowniczych wokół miasta obsługiwanych przez 30 lokomotyw spalinowych typu Plymouth. Jedną z atrakcji miasta jest parowóz-pomnik postawiony w centrum.

Dużo turystów przyjeżdża do jednej z największych i najstarszych cukrowni w Azji w La Carlota, należącej do koncernu Central Azucarera de La Carlota. Do niedawna tamtejsze koleje cukrownicze w tamtych okolicach były obsługiwane przez parowozy, obecnie drogie w utrzymaniu lokomotywy parowe wyjeżdżają w trasy na specjalne zamówienie miłośników kolei. Na co dzień można je zobaczyć w lokomotywowni należącej do cukrowni.

Trzecia czynna kolej cukrownicza na wyspie Negros znajduje się pomiędzy miastami Bacolod a Silay, na terenie cukrowni zarządzanej przez Hawaiian-Philippine. Kolej była znana z charakterystycznych, niebieskich parowozów, obecnie zostały zastąpione przez lokomotywy spalinowe. Sieć kolei cukrowniczych liczy 22 kilometry. Cukrownia została założona przez plantatorów przybyłych z Hawajów 3 czerwca 1918 roku.

Prawdopodobnie kolej cukrownicza działa na plantacjach trzciny cukrowej w okolicach Binalbagan. Operuje tam pięć lokomotyw spalinowych, można też zobaczyć dwa nieczynne parowozy.

Na You Tube trudno znaleźć filmy pokazujące koleje cukrownicze na wyspie Negros. Oto niektóre z nich:

Kolej cukrownicza Hawaiian-Phillipne (07:50)(2013)

Niezidentyfikowana kolej cukrownicza na Negros (03:15)(1997)

Udało mi się znaleźć też dwa krótkie filmy przedstawiające wykorzystanie torów kolei Hawaiian-Phillipine przez mieszkańców w podobny sposób jak to się robi w Manili:

Kolej na Negros cz.1/2 (00:40)(2009)
Kolej na Negros cz.2/2 (00:46)(2009)

3. Kolej na wyspie Panay

Obecnie na Panay kolej nie kursuje, ale warto wspomnieć o historii kolei na tej wyspie, ponieważ była to najdłuższa linia kolejowa Filipin, po której kursowały pociągi pasażerskie, poza wyspą Luzon.

Linię kolejową wybudowano w rekordowym tempie – 5 marca 1906 roku przyjęto plan budowy linii, prace ruszyły w czerwcu tego roku, a w połowie 1907 roku ekipy budowlane spotkały się w połowie linii, kończąc budowę. Linia Roxas – Iloio została oddana do użytku tuż po ukończeniu budowy. Długość trasy wynosiła 117 kilometrów, linia biegła z północy na południe Panay, dzieląc tę wyspę na część zachodnią i wschodnią. Na trasie było 19 stacji kolejowych stałych i 10 na żądanie.

Linia była zarządzana przez Philippine Railway Co. (PRC), nie przynosiła jednak dochodów.

Podczas drugiej wojny światowej część linii została zniszczona, jednak szybko odbudowano zniszczone odcinki.

Przez kolejne dziesięciolecia linia obsługiwała ruch pasażerski i towarowy, w latach siedemdziesiątych uruchamiano nowoczesne, jak na tamte czasy, pociągi pasażerskie.

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku wybudowano dwunastokilometrową bocznicę Dueñas – Calinog do obsługi cukrowni w Calinog. Po kilku latach bocznica została zamknięta.

Podawane są różne daty zamknięcia linii – według jednych źródeł pociągi przestały kursować na linii już w 1983 roku, według innej strony ruch pociągów pasażerskich zawieszono w 1985 roku, a ruch pociągów towarowych w 1989 roku.

Od ponad dziesięciu lat mówi się o odbudowie linii kolejowej Roxas – Iloilo wraz z budową nowej linii z Roxas do Kalibo i Caticlan, skąd pasażerowie mogliby kontynuować podróż promem na popularną wśród turystów wyspę Boracay. W planach jest także budowa monorailu z Iloilo do lotniska w tym mieście.

Należy jednak wątpić, czy plany zostaną zrealizowane, bowiem według pierwszych założeń linia miała być odbudowana i oddana do użytku już w 2007 roku.

Pociąg na wyspie Panay (aut. nieznany, Wikimedia Commons) 

 

4. Kolej na wyspie Cebu

Panay nie była jedyną wyspą Filipin, na której funkcjonowała linia kolejowa pasażersko-towarowa z prawdziwego zdarzenia. Niewiele krótsza linia została wybudowana na wyspie Cebu i oddana do użytku w 1907 roku.

Kolej łączyła tam miasto Cebu z Danao (na północ od Cebu) oraz Cebu z Argao (na południe od Cebu). Łączna długość linii wynosiła 96 kilometrów. Kolej służyła przede wszystkim do transportu węgla, cukru i innych produktów z głębi wyspy do Cebu City.

Linia kolejowa została zniszczona podczas drugiej wojny światowej. Nie zdecydowano się na odbudowę i po dawnej linii niewiele zostało – na przykład w dawnej stacji Valladolid mieści się restauracja, budynek stacji Sibonga służy jako biblioteka szkoły podstawowe, a w dawnej stacji Argao urządzono remizę strażacką.

W mediach często pojawiają się informacje o planach budowy kolei aglomeracyjnej w mieście Cebu – pod uwagę brana jest budowa tramwaju lub monorailu o długości 12 kilometrów. Dawne linie kolejowe nie zostaną jednak odbudowane i poza kilkoma zdjęciami niskiej jakości niewiele po nich pozostało.

5. Bicol Express

Bicol Express był reprezentacyjnym pociągiem kolei filipińskich. W ostatnich latach eksploatacji kursował z Manili na południe kraju aż do Ligao (445 km) jako pociąg nocny. Jak na filipińskie standardy oferował bardzo wysoką jakość usług.

Pociąg był zestawiony z wagonów bezprzedziałowych w układzie siedzeń 2+2, wagonów sypialnych Family Sleeper oraz wagonów sypialnych wyższej kategorii – Executive Sleeper. Wszystkie wagony były klimatyzowane.

Bicol Express jako reprezentacyjny pociąg wyjechał po raz pierwszy w trasę 13 września 1931 roku. W 1938 roku, po dokończeniu budowy linii kolejowej z północy na południe wyspy Luzon, kursował pomiędzy miastami Dagupan a Legazpi, czyli na znacznie dłuższej trasie niż w XXI wieku.

Zniszczenia infrastruktury kolejowej dokonane podczas drugiej wojny światowej utrudniły oraz klęski żywiołowe w latach siedemdziesiątych XX wieku prowadziły do zawieszeń kursowania pociągu oraz skrócenia trasy.

Kolejne dekady to brak inwestycji i stopniowy upadek kolei filipińskich – pociąg Bicol Express wytrzymał ten okres, bowiem przyciągał turystów chcących wygodnie dojechać do popularnego regionu.

Dwudziesty pierwszy wiek to powolny koniec pociągu spowodowany przez klęski żywiołowe oraz katastrofy – 12 listopada 2004 roku w wyniku wykolejenia pociągu zginęło 10 pasażerów, a ponad 100 zostało rannych.

Pod koniec września i listopada 2006 roku tajfuny zniszczyły dużą część linii kolejowej. Kursowanie pociągu zostało zawieszone.

Naprawa torów zajęła 5 lat. 29 czerwca 2011 roku przywrócono kursowanie pociągu na odcinku Manila – Naga, 13 czerwca 2012 roku trasę wydłużono do Ligao, około 30 kilometrów od Legazpi.

Niestety, już w 2012 roku ponownie zawieszono kursowanie pociągu Bicol Express na czas nieokreślony. Pociąg nie kursuje do dziś.

Planuje się odbudowę trasy, zakup nowego taboru i przywrócenie kursowania pociągu. Linię mają odbudować Chińczycy, pociąg ma kursować z prędkością 80-100 km/h na całej trasie, a zamiast 32 postojów jak wcześniej, będzie ich tylko 6.

Linia ma duży potencjał turystyczny ze względu na krajobrazy, ale pociągi musiałyby kursować w porze dziennej. Obecnie nie mają szans z licznymi autobusami i busami kursującymi w regionie, przewożącymi mieszkańców i turystów za bardzo niskie ceny.

Odbudowa linii kolejowej jest bardzo droga, a częste tajfuny nawiedzające Filipiny stwarzają niebezpieczeństwo osunięć ziemi prowadzących do kolejnych zniszczeń w infrastrukturze kolejowej, a tym samym zawieszenia kursowania pociągu na kolejne lata.

Pociąg Bicol Express na You Tube (12:52)(opublikowano: 2016)

 

Wnętrze pociągu Bicol Express (źródło: Philippine National Railways) 

 

6. Kolej na Filipinach na You Tube

Na You Tube znajdziecie sporo filmów pokazujących kolej w Manili. Jeśli chodzi o inne rejony, to oprócz pojedynczych filmów zauważyłem filmy nakręcone w innych krajach publikowane jako pokazujące koleje na Filipinach.

Pociąg Legazpi – Naga (01:21)(2016)
Pociąg podmiejski Philippine National Railways na stacji Bicutan (03:03)(2016)
Różne pociągi w Manili (05:38)(2016)
Drezyny jako taksówki w Manili (02:54)(2013)
Pociągi podmiejskie na stacji Buendia (01:56)(2012)
Widok z pociągu podczas przejazdu przez slumsy Manili – niska jakość (06:57)(2010)
Przejazd pociągiem podmiejskim w Manili (10:34)(2010)
Wejście na stację i spacer po pociągu podmiejskim (07:30)(2010)
Przejazd przez Manilę z lokomotywy (08:50)(2009)

Źródła:

[1] www.farrail.com/pages/touren-engl/philippines-2007.html
[2] www.internationalsteam.co.uk/trains/negros06.htm
[3] www.silent-gardens.com/train.php
[4] www.internationalsteam.co.uk/trains/philippines01.htm
[5] www.thelobbyist.biz/index.php/special-report/976-the-philippine-national-railways-the-past-the-present-and-the-future
[6] www.thenewstoday.info/2006/07/28/panay.railways.html
[7] www.panaynews.net/china-firm-to-study-revival-of-panay-railway-systemnewsinfo.inquirer.net/803484/hope-shines-on-panays-rail-dream
[9] francisallanangelo.blogspot.com/2005/10/panay-railway-rehab-next-year.html
[10] www.pressreader.com/philippines/the-freeman/20140515/textview
[11] www.everythingcebu.com/lifestyle/what-happened-to-cebus-old-train
[12] www.peanutbrowas.com/blog/reminiscing-the-past-old-cebu-railroad

Kochasz podróże? Jeśli tak, zapraszam do śledzenia naszego profilu na Facebooku. Będzie mi bardzo miło, jeśli udostępnisz ten post znajomym lub dodasz odnośnik do mojego bloga 🙂 Jeżeli jesteś miłośnikiem kolei – TUTAJ – znajdziesz opracowania na temat kolei z całego świata.

Kolej w Azji:  Afganistan  Armenia  Arabia Saudyjska  Azerbejdżan  Bahrajn  Bangladesz  Bhutan  Birma  Brunei  Chiny  Filipiny  Gruzja  Indie  Indonezja  Irak  Iran  Izrael  Japonia  Jemen Jordania  Kambodża  Katar  Kazachstan  Kirgistan  Korea Południowa  Kuwejt  Laos  Liban  Malediwy Malezja  Mongolia  Nepal  Oman  Pakistan  Singapur  Sri Lanka  Tadżykistan  Tajlandia  Tajwan  Timor Wschodni  Turkmenistan  Uzbekistan  Wietnam  Zjednoczone Emiraty Arabskie

%d bloggers like this: