Obecnie w Nikaragui nie kursują pociągi. Dawniej funkcjonowała tu świetnie działająca sieć wąskotorowych kolei państwowych (rozstaw szyn 1067 mm) oraz prywatnych linii normalnotorowych, które nie były połączone z siecią kolei państwowych. Po czasach świetności pozostało kilka dworców kolejowych i krótkie odcinki nierozkradzionych linii kolejowych.

Zobacz również: Koleje świata  Belize  Gwatemala  Honduras  Kanada  Kostaryka  Kuba  Meksyk  Nikaragua  Panama  Salwador  Stany Zjednoczone
Antigua i Barbuda  Aruba  Barbados  Bermudy Curaçao  Dominika  Dominikana  Gwadelupa  Haiti  Jamajka  Martynika  Nowa Fundlandia Portoryko  Saint Kitts i Nevis  Saint Lucia
Trynidad i Tobago  Turks i Caicos

Historia kolei w Nikaragui

Plany budowy kolei w Nikaragui pojawiły się już w latach sześćdziesiątych XIX wieku. W 1873 roku rząd podpisał kontrakt na budowę linii Managua – Grenada z J. E. Hollembeck & Co. oraz z Enrique Meiggs Keith na budowę linii Corinto – León. Z budowy tych linii nic nie wyszło.

W 1876 roku prezydent Joaquim Chamorro Alfaro wydał dekret w sprawie budowy linii kolejowej wzdłuż z Corinto przez Chinandegę i Leon do Granady, czyli praktycznie niemal wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego. W założeniu miała to być Linia Zachodnia. Prace ruszyły w 1878 roku.

Równolegle planowano budowę Linii Wschodniej z Managui do Granady przez miasto Masaya wzdłuż rzeki Tipitapa. Budowę tej linii rozpoczęto jednak dopiero w 1884 roku

Pierwszy odcinek Linii Zachodniej został ukończony i oddany do użytku na początku 1882 roku, 10 marca tego roku przejechał pierwszy pociąg z Corinto do Chinadegi.

W 1883 kolej dotarła do miasta Leon, a rok później do Puerto Momotombo (dziś Momotombi nad jeziorem Managua (nazwa jeziora wśród tubylców to Xolotian), skąd towary dalej były transportowane parowcami.

W latach 1895-1898 wybudowano odgałęzienie od Linii Zachodniej pomiędzy Chinandega a El Viejo.

Linię Wschodnią zaczęto budować w 1883 roku. Już w 1884 rok tory doprowadzono do miasta Masaya, a dwa lata później do Granady. W 1887 roku ukończono budowę Ferrocarril a Los Pueblos de Carazo – odgałęzienia Linii Wschodniej prowadzącego z Masaya do Diriamba wzdłuż plantacji kawy.

Na początku XX wieku (1900-1902) zakończono budowę Linii Centralnej łączącej Linię Zachodnią i Linię Wschodnią. Dzięki temu możliwy był transport towarów i osób wzdłuż jeziora Managua, a odgałęzienie Leon – Puerto Momotombo zostało zamknięte.

W 1903 roku podpisano kontrakt na budowę linii kolejowej wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego oraz łączącą istniejącą linię z wybrzeżem Oceanu Atlantyckiego. Przez sześć lat wybudowano około 16 kilometrów torów, ale później projekt porzucono.

W latach dwudziestych i trzydziestych wybudowano kilka prywatnych linii kolejowych normalnotorowych służących do transportu drewna i bananów w okolicach Puerto Cabezas i Cocoland. Łączna długość tych linii wynosiła około 100 kilometrów.

Do 1940 roku dobudowano też kilka odgałęzień od linii państwowej. Na początku lat czterdziestych XX wieku długość linii Kolei Nikaraguańskich wynosiła 382 km.

Funkcjonowały następujące linie:

Corinto – Granada – 191,98 km
Masaya – Diriamba – 43,49 km
Leon – El Sauce – 72,00 km
San Jorge – San Juan del Sur – 31,00 km
Chinandega -Puerto Morazan – 31,00 km
El Sauce – Río Grande – 13,00 km

Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XX wieku to upadek kolei w Nikaragui. Dzieła zniszczenia dopełniło trzęsienie ziemi w 1972 roku.

W 1982 roku zamknięto linię Corinto – Leon z powodu zniszczeń wywołanych przez powódź, która zmyła tory i mosty.

Wyrok śmierci na kolej w Nikaragui wydała prezydent Violeta Chamorro – według dekretu pani prezydent linie kolejowe miały zostać rozebrane, a tabor i infrastruktura sprzedane na złom.

Ostatni pociąg pasażerski w Nikaragui wyjechał w trasę 31 grudnia 1993 roku.

W proteście przeciwko likwidacji kolei przy dworcu w Managui zgromadzono 67 wagonów i 2 lokomotywy, które blokowały ruch uliczny. 8 stycznia 1994 roku kolejarze w zakończyli protest i przystąpiono do rozbiórki oraz wyprzedaży wagonów. Ostatnich 120 pracowników kolei otrzymało odszkodowania, a tabor wkrótce sprzedano, podobnie jak zdemontowane linie kolejowe. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży miały posłużyć do spłacenia długów kolei.

Ocalała jedynie krótka linia kolejowa Chichigalpa – Ingenio San Antonio (6 km) w północno-zachodniej części kraju, obsługująca lokalną cukrownię. Ale również ona została zlikwidowana we wrześniu 2001 roku, co definitywnie zakończyło historię kolei w Nikaragui. Po kolei został parowóz jako pomnik w Chichigalpie – mieście, które stało się sławne z powodu choroby nerek dotykającej byłych pracowników na plantacjach trzciny cukrowej.

Dworzec kolejowy w Granadzie

Najbardziej znaną pozostałością po kolei w Nikaragui jest dworzec kolejowy w Granadzie, jedna z największych atrakcji turystycznych miasta.

Budowę dworca rozpoczęto w 1882 roku, dopiero cztery lata później (1 marca 1886 roku) pierwszy pociąg wjechał na stację. Budynek zbudowano w stylu neoklasycystycznym, znawcy zauważą wpływy architektury angielskiej i francuskiej.

W 1912 roku dworzec został zajęty przez wojska USA i przebudowany. W 1993 roku po raz ostatni odjechał pociąg z Granady do Managui.

Dwa lata później w budynku dworca utworzono szkołę zawodową.

W 1997 roku dworzec odrestaurowano. Udostępniona została poczekalnia z mosiężnym dzwonem, przed dworcem stoi parowóz i kilka wagonów pasażerskich oraz wagon towarowy na obrotnicy.

Kolej w Nikaragui na You Tube

Dostępnych jest tylko kilka filmów pokazujących kolej w Nikaragui i pozostałości po niej.

Reportaż TV na temat historii kolei w Nikaragui cz.1/3 (06:06)(2013)
Reportaż TV na temat historii kolei w Nikaragui cz.2/3 (05:20)(2013)
Reportaż TV na temat historii kolei w Nikaragui cz.3/3 (05:20)(2013)
Reportaż o kolei w Nikaragui – nieznany rok produkcji (15:30)

Źródła:

[1] www.ferrolatino.ch/en/reports/nicaragua/
[2] en.wikipedia.org/wiki/History_of_rail_transport_in_Nicaragua
[3] www.manfut.org/managua/tren.html
[4] www.laprensa.com.ni/2016/08/14/suplemento/la-prensa-domingo/2082555-vida-y-muerte-del-ferrocarril-de-nicaragua
[5] kurierkolejowy.eu/aktualnosci/30630/wspomnienie-po-kolei-zelaznej.html

Kochasz podróże? Jeśli tak, zapraszam do śledzenia naszego profilu na Facebooku. Będzie mi bardzo miło, jeśli udostępnisz ten post znajomym lub dodasz odnośnik do mojego bloga 🙂 Jeżeli jesteś miłośnikiem kolei – TUTAJ – znajdziesz opracowania na temat kolei z całego świata.