Kolej w Watykanie sprowadza się do linii kolejowej prowadząca ze stacji Roma San Pietro. Linia liczy około trzystu metrów, przeznaczona jest głównie do przewozu poczty; pociągi pasażerskie dojeżdżają sporadycznie, najczęściej w czasie świąt i uroczystości związanych ze zwiększonymi potokami pasażerskimi. Co jakiś czas uruchamiane są także pociągi turystyczne Watykan – Castel Gandolfo.
Początek kolei w Watykanie wiąże się z Traktatami Laterańskimi z 11 lutego 1929 roku – szósty artykuł dokumentu gwarantuje połączenie sieci kolejowej Watykanu z siecią kolei włoskich.
Prace przy budowie linii kolejowej do Watykanu rozpoczęły się 3 kwietnia 1929 roku. W marcu 1932 roku odbył się pierwszy przejazd testowy lokomotywy ze stacji Roma San Pietro do Watykanu. Dopiero 12 września 1934 roku została ratyfikowana konwencja kolejowa pomiędzy Watykanem a Włochami, a w październiku tego roku zakończono prace przy linii. Infrastruktura kolejowa na terytorium Watykanu jest traktowana tak, jakby znajdowała się na terytorium Włoch.
Budynek stacji kolejowej Watykan wybudowano w 1933 roku w stylu eklektycznym, według projektu architekta Giuseppe Momo. Ma wymiary 61×21,5 metra, wysokość środkowej części wynosi 16,85 m, a skrzydeł budynku 5,95 metra. Budynek został zaprojektowany z myślą o przyjmowaniu papieża i ważnych gości, dlatego jest bogato zdobiony marmurem i trawertynem.
Źródła:
[1] Wikipedia
[2] www.vatican.va/news_services/press/documentazione/documents/sp_ss_scv/ferrovia/ferrovia_it.html
Kolej w Europie Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Cypr Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Niemcy Norwegia Portugalia Rosja Rumunia
San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Turcja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy Szkocja Walia Irlandia Północna Azory Gibraltar Majorka
Obwód Kaliningradzki Sardynia Spitsbergen Sycylia Wyspa Man Wyspy Owcze