Przewoźnik narodowy: Société Nationale des Chemins de Fer du Congo (SNCC)
Strona internetowa: www.sncc.cd

Demokratyczna Republika Konga to drugie pod względem powierzchni państwo Afryki, w w latach 1971-1997 znane jako Zair. Posiada rozbudowaną sieć linii kolejowych o różnym rozstawie torów, dawniej często funkcjonujących jako środek transportu zintegrowany z parowcami rzecznymi, tzn. część trasy pokonywało się pociągiem, jakiś odcinek parowcem, później znów pociągiem. Niektóre linie wybudowano wzdłuż niespławnych odcinków rzek. W wyniku wojny domowej trwającej od 1997 roku (mimo porozumień z 1999 i 2003 roku sytuacja nadal jest niestabilna) duża część infrastruktury kolejowej została zniszczona lub uszkodzona, torowiska są w fatalnym stanie, a kraj ma ważniejsze problemy niż inwestycje w kolej, choć widać światełko w tunelu.

Demokratyczna Republika Konga to także kraj niebezpieczny dla turystów. Wojna odcisnęła ogromne piętno na mentalności mieszkańców, tym bardziej, że w konflikcie brały udział tysiące uzbrojonych dzieci, a codziennością były gwałty, również na mężczyznach. Wszystko przy biernej postawie społeczności międzynarodowej. Kraj ma ogromne możliwości rozwoju, również pod względem transportu, ale historia pokazała, że pokój w Demokratycznej Republice Konga zawsze był kruchy.

Obecnie pociągi w Demokratycznej Republice Konga mają bardzo złą opinię, szczególnie pociągi kursujące w obrębie Kinszasy. Opinia jest jak najbardziej uzasadniona, co można zobaczyć na filmikach na You Tube. Pociągi są zatłoczone do granic możliwości, a sama Kinszasa uchodzi za najniebezpieczniejsze afrykańskie miasto, choć niektóre przewodniki twierdzą, że jest całkiem ładna. Co ciekawe, w Demokratycznej Republice Konga nie wolno robić zdjęć bez specjalnego, urzędowego zezwolenia, za które trzeba sporo zapłacić za granicy. Niektórzy próbują robić zdjęcia z ukrycia, ale niesie to ze sobą duże ryzyko nie tylko z powodu czujnych tajniaków, lecz również ze strony pospolitych przestępców. W dodatku można trafić do więzienia pod zarzutem szpiegostwa.

Przewozy pasażerskie prowadzone są na kilku liniach. Najważniejsza z nich to linia Kinszasa – Matadi, która do 2012 była jedyną linią kolejową w kraju, gdzie kursowanie pociągu odbywało się w miarę regularnie, według rozkładu jazdy. Na innych liniach awarie oraz odwoływane pociągi były i są codziennością, przez co planowanie podróży jest znacznie utrudnione. Od sierpnia 2012 roku trwa remont linii prowadzony przez chińskie konsorcjum i pociągi prawdopodobnie nie kursują lub kursują na części trasy. Przed remontem według rozkładu pociąg pokonywał 366 kilometrów w ciągu 12 godzin, co jest bardzo dobrym osiągnięciem, jak na Demokratyczną Republikę Konga.

Ponadto pociągi pasażerskie kursują (???) na następujących trasach:
Sakania – Kamina – Ilebo
Sakania – Kabale – Kalemie
Kamina – Kabale – Kindu
Kisangani – Ubundu
Bumba – Isiro – Mungbere
Aketi – Bondo

Są to właściwie 4 odrębne sieci kolejowe. Nie wiem, na ile informacje są wiarygodne i aktualne. Ponadto ze stacji Sakania poprowadzono linię kolejową do granicy angolskiej, skąd prowadzi linia kolejowa do portu w Lobito. Na wschód od Sakanii linia kolejowa prowadzi do Zambii, mamy więc połączenie Angola – Demokratyczna Republika Konga – Zambia. To linia przeznaczona głównie do transportu surowców mineralnych, ale jak podaje Wikipedia, a za nią inne strony, pomiędzy Lubumbashi (Demokratyczna Republika Konga) a Lobito (port w Angoli) kursują pociągi pasażerskie. Pomiędzy stolicą Zambii – Lusaką – a Lubumbashi kursują pociągi towarowe. 26 marca 2013 w Lubumbashi przedstawiciele kolei TAZARA, Zambia Railway Limited i Société Nationale des Chemins de Fer du Congo (SNCC) podpisali porozumienie, które przewiduje uruchomienie pociągów pasażerskich pomiędzy Demokratyczną Republiką Konga a Zambią.

Demokratyczna Republika Konga nie posiada bezpośredniego połączenia kolejowego z Tanzanią, ale z miejscowości Kalemie odpływa prom do tanzańskiej Kigomy, skąd kursuje pociąg pasażerski do Dar Es Salaam. Nie ma również bezpośredniego połączenia kolejowego z Kongiem, lecz po przekroczeniu granicy na rzece Konga pasażerowie mogą skorzystać z pociągu Brazzaville – Pointe Noire.

W ostatnich latach tabor Société Nationale des Chemins de Fer du Congo (SNCC) wzbogacił się o lokomotywy belgijskie, chińskie i australijskie.

W Demokratycznej Republice Konga często dochodzi do wypadków kolejowych i wykolejeń. W kwietniu 2014 roku pociąg towarowy wykoleił się w prowincji Katanga – zginęły co najmniej 63 osoby, podróżujące w wagonach towarowych. W podobnej katastrofie w 2007 roku zginęło ponad 100 osób.

Société Nationale des Chemins de Fer du Congo (SNCC) na You Tube

Reportaż o modernizacji kolei w okolicach Kinszasy (2013)(03:05)
Reportaż z podróży pociągami po Demokratycznej Republice Konga (2012)(04:35)
Krótki film dokumentalny o pociągu Kinszasa – Matadi (2012)(02:25)
Kinszasa – przyjazd pociągu (2012)(02:03)
Reportaż o pociągach w Kinszasie (2011)(02:29)
Reportaż o pociągach podmiejskich w Kinszasie (2011)(04:03)
Reportaż o planowanej modernizacji pociągów w Demokratycznej Republice Konga (2011)(07:30)
Zatłoczony pociąg w Kinszasie (2009)(00:43)
Pociągi w Kisangani – film archiwalny (nieznany)(03:43)

Kolej w Afryce: Algieria  Angola  Benin  Botswana  Burkina Faso  Burundi  Czad  DR Konga
Egipt  Erytrea  Eswatini  Etiopia  Gabon  Gambia  Ghana Gwinea  Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa Kamerun  Kenia  Komory  Kongo  Lesotho  Liberia  Libia  Madagaskar  Mali  
Malawi  Maroko  Mauretania  Mauritius  Mozambik  Namibia  Niger  Nigeria
Republika Południowej Afryki  Republika Środkowoafrykańska  Rwanda  Senegal  Seszele 
Sierra Leone  Somalia  Sudan  Sudan Południowy  Tanzania  Togo  Tunezja Uganda
Wybrzeże Kości Słoniowej  Wyspy Świętego Tomasza i Książęca  Wyspy Zielonego Przylądka  Zambia  Zimbabwe  Madera  Reunion  Wyspy Kanaryjskie  Wyspa Świętej Heleny