Wyspy Zielonego Przylądka są jednym z krajów bez kolei. Jednak w historii tego archipelagu znajdziemy epizody kolejowe. Mało tego, kolejowa linia przemysłowa była pierwszą linią kolejową wybudowaną na terytorium Portugalii.
Historia kolei na Wyspach Zielonego Przylądka wiąże się ściśle z osobą portugalskiego kupca – Manuela Martinsa, który przybył tam pod koniec XVIII wieku z planami eksploatacji złóż soli na wyspie Sal. W 1804 roku położył kamień węgielny pod budowę tunelu łączącego solanki z centrum Pedra de Lume. W 1836 rozpoczęto eksploatację złóż soli. Aby ułatwić transport soli, wybudowano linię kolei wąskotorowej, oddaną do użytku rok później. Kolej nie miała lokomotywy. Wagoniki były ciągnięte przez ludzi lub osły i muły. Przy sprzyjających warunkach wietrznych pomagały żagle na wagonikach, co było nietypowym rozwiązaniem.
Kilka lat później susza zdziesiątkowała zwierzęta i wagoniki były pchane przez ludzi.
W 1860 roku João José da Vera Cruz ze swoją żoną – wnuczką Manuela Martinsa, uzyskał koncesję na budowę nowej linii kolejowej we wschodniej części miasteczka Santa Maria. Po jakimś czasie zbudowano most i odcinek łączący tę linię z linią zbudowaną w latach 1836-1837.
Dziewięć lat później firma Machado Irmãos, zarządzana przez wnuków Manuela Martinsa, zbudowała molo i linię kolejową z kilkoma odgałęzieniami po zachodniej stronie miasteczka Santa Maria. Miasteczko przecinały 3 linie kolejowe – zachodnią, centralną i wschodnią.
Najstarsza linia kolejowa została zamknięta w połowie lat siedemdziesiątych XIX wieku, a spadkobiercy Manuela Martinsa do 1877 roku rozebrali linię i przejęli tabor. Linia została odbudowana około 1911 roku.
Wspomniane dwie linie miały długość maksymalnie 1,5 km i prawdopodobnie rozstaw szyn 600 mm. W XX wieku wagoniki były ciągnięte przez traktory.
Ponadto na wyspie São Vicente, w miasteczku Mindelo, istniało kilka krótkich linii do transportu węgla i towarów na statki. Jak podaje źródło, koleje funkcjonowały od 1853 roku. W 1925 roku sieć kolei na São Vicente liczyła 12 kilometrów, a oprócz wagonów towarowych na wyposażeniu były wagony pasażerskie.
Dwie krótkie linie kolejowe wybudowano też w porcie Cidade da Praia na wyspie Santiago.
Brak informacji, do kiedy działały wspomniane linie kolejowe.
Źródła:
[1] www.facebook.com/238547229630998/posts/375748205910899/
[2] amantedarosa.blogspot.com/2007/07/linhas-frreas-em-cabo-verde-por-salomo_22.html
Kolej w Afryce: Algieria Angola Benin Botswana Burkina Faso Burundi Czad DR Konga
Egipt Erytrea Eswatini Etiopia Gabon Gambia Ghana Gwinea Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa Kamerun Kenia Komory Kongo Lesotho Liberia Libia Madagaskar Mali
Malawi Maroko Mauretania Mauritius Mozambik Namibia Niger Nigeria
Republika Południowej Afryki Republika Środkowoafrykańska Rwanda Senegal Seszele
Sierra Leone Somalia Sudan Sudan Południowy Tanzania Togo Tunezja Uganda
Wybrzeże Kości Słoniowej Wyspy Świętego Tomasza i Książęca Wyspy Zielonego Przylądka Zambia Zimbabwe Madera Reunion Wyspy Kanaryjskie Wyspa Świętej Heleny
